7AM nung umalis kami ng Robinsons Pioneer papuntang Tungko. At pagdating don, waaaaahhh! may naramdaman akong hindi maganda...nag-aalboroto yung tyan ko! Eeeeee.. Ang hirap kaya umakyat kapag ganun ung pakiramdam. Buti nalang at palengke yung binabaan namin at may Jollibee. Alam na! Hehe. Bumili na rin ako ng gamot at ininom agad para hindi magtagal pa.
Bus papuntang Tungko, Jeep papauntang bundok, at tricycle sana papuntang jump-off. Pero mas pinili naming lakarin yung pang-tricycle sana para daw pang warm-up. Lakad....lakad....lakad....lakad... ang layo pala! Haha. Buti nalang at madaming tindahan yung madadaanan pauntang jump-off, may panday-an pa! with FULLS! *falls* Ehehehe.
Sa pag-akyat namin papuntang summit *helipad*, may mga nadadaan sa amin na mga bikers papunta rin sa taas. Medyo kaiba ang trail nito sa Kalisungan kasi yung dinaanan namin paakyat eh kayang daanan ng 4x4. Maluwag. Ang kagandahan dito, kahit wala ka pa sa taas eh kitang-kita mo na ang kalawakan ng kapatagan (wow kapatagan! Eh di ikaw na ang magaling sa heograpiya!, hehe) Mas nakaka-aliw pa kasi kita mo ang buong skyline ng Metro Manila. Yung mga buildings sa Libis, Ortigas, Makati, Manila at Quezon City parang maliliit na kahon na nakatayo. Hehe, ang kukyut!
Tanghalian, nagpahinga muna kami sa taas at kumain. Habang tinitingnan ko ang buong paligid at sinisipat kung nasan ang PBCom building sa mga nakatayong kahon sa malayo (yes naman! tali-talinuhan), naisip ko, bakit kaya nagsisiksikan ang mga tao sa maynila, eh pagka-laki-laki-laki-laki-laki ng space sa paligid??? Ang luwag space sa paligid ng maynila!
Anyways, after lunch, bumaba naman kami sa kabilang panig ni Balagbag para pumunta sa mahiwagang ilog. Sa totoo lang, hindi sya mahiwaga, joke lang yon. Hehe. Matagal-tagal din ang trek pababa. 4:30PM na yata kami nakarating dun kaya dun narin kami nag-camp. At dahil sa gilid kami ng ilog nag-camp, asahan na ang samu't-saring mga insekto sa paligid. Nakakatuwa lang yung mga alitaptap sa gilid ng ilog, yung ibang insekto hindi na nakakatuwa. Hehe.
Kinabukasan 8AM narin yata nung nagsimula kaming umakyat ulit pabalik. Halos ubos na din yung mga dala nami tubig. Dahil din siguro sa tagal naming nagtrek nung unang araw, tuloy masyado kaming maraming nainom at kinapos yung dala namin. Buti nalang at may batis (wow batis!) sa dinaanan namin na pwedeng inumin yung tubig. O wag ka muna magreak, hindi yun yak! Sa totoo lang yung lasa nung tubig galing don eh walang pinagkaiba sa lasa ng mineral na dala namin. Tsaka alangan namang mag-inarte pa kami eh wala na nga kaming tubig. Hehe.
Marami rin kaming nadaanan na bangin, siguro mga anim (naks! bilang na bilang, haha). Yun bang mga isang metro lang yung tatapakan mo tapos bangin na. Iba-iba din ang mukang ipinakita samin ni Balagbag, may sobrang mapuno, matalahib, may maputik, may sobrang tarik, may patag lang, may damuhan, may mga agos ng tubig atbp. Nakakalungkot lang kasi talamak sa lugar ang illegal logging at pag-uuling. Hindi naman syempre kami makapagsalita dahil baka hindi na kami maka-uwi ng buhay. Hehe. May part din sa bundok na nakakatakot. Yung parang sa mga horror movie na may mga cannibal. O kaya yung may matandang mangkukulam na sumusubaybay samin. Ahahaha. Kung ano-ano naiisip.
Iba talaga yung pakiramdam kapag namumundok. Ewan ko. It gives me a feeling of excitement na yun lang ang nakakapag-bigay. After a climb, para syang achievement. No! It IS an achievement. It IS a fulfillment. And you will really admire God's creation. Parang sinasabi nya, "This is for you.", "I made it all for you.". Ang sarap ng pakiramdam. Habang naglalakad ako sa mountainside... seeing those endless mountains... and seeing these friends with me... I felt so blessed. Dati pangarap ko lang ma-experience maging mountaineer... and now I'm living those dreams.
No comments:
Post a Comment