Pila sa terminal

(ES Terminal sa Cubao)

Nagdesyd ako na saturday ng tanghali nalang umuwe (Oct. 31) ng bulacan dahil alam kong uumagahin na naman ang uwe ko kung friday ng gabi ako luluwas. Pero ayun, pagdating ko sa terminal....pagkahaba-habang pila din ang naabutan ko. *sigh*

Usually sa ES Transport ako sumasakay pauwe ng bulacan. Last yir, sa Ortigas pa ko pumapasok, umuwe ako ng bulacan ng friday night. Malakas pa loob ko nun na umuwe dahil 'di ko pa nararanasan ang pumila sa terminal. Pati wala naman akong choice kasi uwian talaga ko (si jd, patawa). Hehe. 5pm ako umalis ng opis at grabe!, mag-aalas syete na ko dumating ng Cubao! (Ayos talaga ang kalye ng EDSA) Ayun, sige patawad na 'yun. Pagbaba ko sa Cubao...naknakan ng dami ng tao sa terminals! Pero wala din naman ako magagawa kundi maki-pila sa kanila, syempre kelangan ko ding umuwe. Kaya 'yun, pumila na nga ako at ng maka-uwe na. Nung nasa pila na 'ko, nun ko lang narealize na umabot na sa terminal ng Baliwag ang balu-baluktot na  pila sa ES at take note, walang bus ang ES sa terminal nila! Waaaaaaaaaa!!!!!!! Gusto ko ng umuwe... huhu... Lahat daw ng bus nila eh nasa biyahe na at 'yung iba pauwe palang. Ilang minuto lang nakalipas, may mga dumating na Kellen bus sa terminal nila. (ES din pala may-ari ng Kellen dito sa Manila). Mas okay ang Kellen kasi mas marami ang capacity. May tatluhang upuan kasi sila, eh ang usual bus ng ES eh panay dalawahan lang. Akala ko magiging mabilis na ang pag-usad ng pila dahil medyo sunod-sunod na pagdating ng mga bus sa terminal, pero ayun pinaasa ko lang ang sarili ko. Hehe, from 7pm 'til 12:30mn ako nakatayo sa pila ng walang kainan. Grabe!, 2am na ko nakauwe sa bahay. 'Di ko inaasahan na magiging ganun katagal ang byahe ko pauwe. Hai, Now I've learned my lesson. Pero ok lang, atleast nakauwe. Hehe.

Since last wik, napag-desisyunan ko na rin na saturday nalang umuwe, naglaba nalang ako nung friday night, para kako paggising ko sa umaga eh tuyo na at uuwe nalang ako. Pero tulad din ng paghihintay ko dati sa pila sa terminal, pinaasa ko lang din ang sarili ko. Paggising ko ng saturday at pag-check ko sa sampay ko, basa lahat. Haaaaaaaa!!!!!! Huhu, na-anggihan pala sa sobrang lakas ni Santi (bagyo) nung gabi na 'yun. Kainis talaga. Ayun dinryer ko ulit. Pagtingin ko labas napaka-makulimlim at punong-puno ng ulap sa langit. Sa isip-isip ko imposibleng umaraw kaya pano kaya ako makakauwe kung 'di ako makaktuyo ng sampay??? Then kinilabutan talaga ko nung pagsilip ko sa veranda(wow mayaman, may veranda!) sumisikat ang araw!!! Napahiya ako ke God, wala nga palang imposible. (Sori po) Ayun sa sobrang tuwa ko hinablot ko na lahat ng sampay ko at pinaarawan sa takas na sikat ng araw. Whew!, Thank God! At 'yun ilang minuto lang naman natuyo na din ang sinampay ko at nakaluwas na nga ako pauwe.