Rubik's Cube

(rubik's cube ni sir pao na sakin na daw at ang kodigo ng moves)

Ayon...Matagal ko ng pinangarap na matutunan ang pagbuo ng Rubik's pero ewan ko ba, tinatamad kasi kong mag-aral. Dati masayang-masaya na ko kapag nakakabuo ng isang side. Hehe. Eh bakit ba! 'yun lang kaya ko eh! Tapos minsan tinuruan na rin ako ni Nath kaso 'di naman talaga pumapasok sa utak ko 'yung mga teknik daw, kaya ayun hindi talaga ko matuto-tuto. Dati naalala ko pa kapag 'di ko talaga mabuo 'yung ribik's, ang ginagawa ko eh binabaklas ko 'yung mga cubes saka ko bubuuin ng magkaka-kulay na para buo na s'ya! Oh 'di ba ang daya!, hehe.

Kahapon habang wala akong ginagawa dito sa opis, nagka-interes ako ulit matuto magbuo ng Rubik's. Ito kasing si Michelle(a.k.a. MAV) masyadong na-adik sa paggulo at pagbuo ng Rubik's, eh katabi ko pa naman kaya lagi kong nakikita. Inggitero ko kaya gusto ko din matuto. Haha. Ayun mabait naman si Michelle kaya tinuruan nya ko ng step-by-step procedures at ng mga techniques tulad ng Y-method, H-method at Fish method. Meron pa palang mga ganun-ganun, dati akala ko talaga pure na logic lang ang kailangan para makabuo ng cube. Hehe.

At ayun, ilang oras din kami nagkulitan at kahit pano eh naintindihan ko naman ang mga pinagsasasabi n'ya. Hehe. Gumawa pa talaga ko ng listahan ng mga moves na ako at lang ang nakaka-intindi para makabisado ko. Si Sir Paolo naman china-challenge ako, dapat daw sa saturday kaya ko na magbuo ng walang kodigo. Aba sure! (wow yabang!) Thanks kay Michelle sa pagtututor, at thanks kay Sir Pao sa rubik's. Hehe.

For the 10th time!

"Ui kukunin kitang ninong sa binyag ng anak ko ah!"

Pa'no mo ba naman matatanggihan 'yan??? Hindi talaga. Hinding-hindi. Sabi nga ng mga nakaka-tanda, bawal tanggihan ang pag-aanak sa binyag dahil mamalasin ka daw. Huh??? anung kinalaman ng pagtanggi sa kamalasan? Itong mga ninuno talaga natin kung ano-anong mga pinapa-uso. Haha, pero sabi nga, wala namang masamang gawin ang mga kasabihan tutal wala namang mawawala. Haiii, Opo sige na.

Katulad ng mga nakakaraang panahon, pag-uwi ko sa bulacan nung weekend, may surprise ulit ako. Invitation. Binyag. Ninong ako. Ok. Officially, pang-sampu ko ng inaanak 'to. Hindi naman ako nagrereklamo, ganun talaga eh. Kasama na rin sa trdisyon ng katolikong pinoy 'yang pagkuha ng ninong at ninang. Eh friendly tayong masyado eh. Ayaw mapahiya sa mga kaibigan at kamag-anak. Sa pagkakataon na 'to, ok lang talaga sa'kin kasi anak naman nung bestfriend ko ang aanakin ko, kumbaga 'yung mga ganun ok lang, pati ako din naman ang nag-prisinta sa kanyang maging ninong ng anak n'ya nung high school palang kami, hehe, pero 'yung kunin kang ninong ng 'di mo naman kamag-anak o ka-close manlang, eh aba! ibang usapan na 'yon!

Nanay: "Kuya kukunin ka daw ninong ni blah blah" (Kuya tawag sa'kin ni mami o kya dhen)
Ako: "Huh? sino ba 'yun?" (alien yata)
Nanay: "'Yung anak ni Manang" (kapit-bahay namin na naka-tira sa apartment)
Ako: "Bakit?" (Bakit nalang ang nasabi ko dahil 'di ko talaga maintindihan kung bakit nila ko kukuning ninong)

Kita mo! Hindi talaga kayang i-proseso ng utak ko kung bakit kukuha ka ng ninong na hindi mo naman kilala. O sige kung kakilala man nila ko eh hindi ko naman sila kakilala. Ang wirdo 'di ba?? Hahaiii. Nakakatawa nalang.

Bebe the Bibe

Birthday ni Lorie last friday (October 23) and 1st time ko maki-celebrate sa kanya. Bakit nga ba 1st time pa lang??? Hmmm... mahabang istorya kaya 'wag mo na 'kong piliting ikwento. Pero sige na nga eto na, (haha, adik) dati kasi, hindi kami close.

Nakilala ko si Lorie sa Pelatis (dati naming opisina sa Ortigas), nauna lang ako dun ng ilang weeks sa kanila. Crush ko yung mata nya non(noon lang???) hehe. Taz una ko silang (ni Sheila) nakasama nung kinuha namin yung ATM namin sa Equitable(BDO) sa Madison. Sikip na sikip pa nga kami sa tricycle kasi pinagkasya talaga namin ang mga sarili namin sa isang tricycle lang. Alam mo na, kuripot eh. Oh 'di ba napaka-meaningful ng una naming pagsasama. 'Di nagtagal, ayun 'di pa rin kami ganung ka-close. Toink! 'Di ko rin masyadong naka-trabaho si Lorie pagdating sa mga projects. Pang-matalino kasi yung sa kanila, Flex, ako php lang. Tapos ayun, dumating din naman yung time na nakasama ko siya, pero 'di naman nagtagal 'yun, basta mahabang istorya na naman, hanggang sa dumating na rin 'yung time na nag-resign na sila dahil sa -tootooot-.

Naging close kami ni Lorie kung kelan hindi ko na s'ya ka-officemate. Ang labo 'di ba! Nung mag-start akong magtrabaho sa Makati, ilang weeks din bago ko nalaman na magkakalapit lang pala kami ng ofis kaya ayun, nagsasabay-sabay kami maglunch minsan hanggang sa naging regular na. Madalas sa Ministop sa Columns kami nagla-lunch, kasi dun malapit yung ofis ni Lorie, kami naman ni Monch bumibili sa Jolly jeep (para s'yang karinderya, marami n'yan sa Makati, makikita mo sa sulok-sulok) kasi mura at dinadala nalang namin dun. Ilang months ding ganun ang setup namin, kwentuhan buong lunch break, hanggang sa lumipat na si Lorie ng ofis (how sad).

Si Lorie din ang nag-invite sa'kin sumali sa SFC(Singles For Christ) nagbigay sa'kin ng phone (businesswoman 'to kung 'di n'yo naitatanong) at ng mga sidelines at nagsama sa'kin sa Batangas(wuhuu!). Haha. Ayun, mabait s'yang "bata" mala-Dora ba! Hehe. Hmmmm, ano nga ba si Lorie?

Si Lorie, mas kilala sa kanila na "Bebe" (muka daw kasing bibe, Ay! hindi pala, joke lang pala 'yon!) wala, ewan ko ba kung bakit. (Bakit nga ba 'bebe' Lorie??) Sweet, matalino, mabait na ate, mahilig super-duper mega-over ADIK kay Sarah Geronimo('wag ka lang magkakamaling magsalita ng 'di maganda tungkol kay Sarah dahil aawayin ka n'yan!), boses ipis ma-cute ang boses, magaling kumanta, mahilig magluto, mahilig din kay Dora at Sakura, tsaka makulit din at CERTIFIED businesswoman! Kung naghahanap kayo ng uupahang bahay, kelangan nyo ng supplier ng hardware (mga bubong, insulator atbp.), kelangan n'yo ng mauutangan, kukuha kayo ng kumot o monoblock chairs, magpapaluto sa handaan, magpapagawa ng website, kukuha ng pahulugan, magrerenta ng truck at kung ano-ano pang pwede n'yong maisip na business eh eto na ang hinahanap n'yo! (Ayos ba bebe?) Hmmm, sa kabilang banda, medyo sensitive, minsan moody, kapag nainis yan sa'yo silent treatment ka, drakula din to minsan umaga na kung matulog(tsk, tsk). Ayun, nakaka-dami na 'ko baka tamaan na'ko kay Lorie n'yan. Hehe.

HaPpY Birthday Lorie!

(Bakit "Bebe the Bibe"??? Mahilig kasi 'yan sa bibe... bakit kaya??? hmmmm...basta! Masama ba? Ako nga mahilig sa kambing eh!)

Forward in Christ! Metro Manila Assembly

(ayan, sensya na sa picture, 'di ako naka-porma for better view 

at 'di ko rin na-edit...)

Yesterday, we're supposed to be in Marikina Sports Complex for the SFC's annual Singgolympics, but because our nation is still recovering from typhoons, eh nakakhiya naman sigurong mag-celebrate kami sa mismong lugar kung san lubos na sinalanta ni Ondoy 'di ba?. Instead, the community had just decided for us to have an assembly in Lay Force gymnasium in San Carlos Seminary, Guadalupe.

Sinimulan 'yung assembly with Eucharistic celebration followed by a praisefest then the sharing. Isa-isang nag-share ang mga kapatid namin sa SFC tungkol sa naging experience nila sa nagdaang calamity at kung ano ang natutunan nila sa nangyari. Hearing their experiences made me realized how fortunate I am. Marami sa kanila ang nawalan ng bahay, kabuhayan, ng lahat ng mga ipinundar at kung ano-ano pa...but one thing they never lose is their faith in God.

"When the oceans rise and thunders roar,

        I will soar with You above the storm;

   Father You are King over the FLOOD,

         I will be still and know You are God."

-Still, Hillsong

Manong para!

Naranasan mo na ba minsan ang mahirapang pumara sa jip o sa bus? Siguro lahat naman tayo naranasan na 'yung lumagpas sa bababaan dahil sa tulin magpatakbo ni manong, o di naman kaya eh dahil sa lakas ng sounds n'ya na parang may party na sa loob ng sasakyan, o kaya eh dahil lang talaga sa ang lalakas magsipag-daldalan ng mga kasama mong pasahero. May mga pagkakataon din na kapag pumara ka eh halos boses ipis ka na sa hina ng boses dahil sa matagal kang 'di nagsasalita sa haba ng biyahe. Pwede din naman na bingi lang talaga si manong driver. Normal lang ang mga pagkakataon na ganyan para sa'kin, pero ang mahirapang pumara sa tricycle...(huh?) ibang usapan na 'yan. Halos katabi mo na nga lang si manong sa tricycle mahihirapan ka pang pumara??

Last Friday may fellowship kami ng mga brothers ko sa SFC(Singles For Christ). 7pm kita-kits sa Pioneer. After office(6pm) 'di muna ko tumuloy dun, umuwe muna ko samin para sana kumain at mag-ayos ng gamit, pero 'di pa ko nakakababa ng bus eh nag-text na agad 'tong si Mark na pumunta na ko sa kanila para sabay na kami(ano ba 'yan!)...fast forward... Pagdating sa bahay, binaba ko lang ang gamit ko sabay alis para sumabay nalang nga ako kay Mark dahil unang-una ayoko namang magpunta 'dun mag-isa at 'di ko alam 'yung lugar na pupuntahan namin.

ako: Ano sasakyan natin?
Mark: Sogo para deretso na.
ako: (kampante)

Pagsakay sa jip...

Mark: San na daw ba sila?
ako: Andun na daw. (saan nga eh!)
Mark: San don?
ako: Sa -tootooot-. (secret, hehe)
Mark: Sino-sino na sila 'don?
ako: Ewan ko, si Aldine lang ang kausap ko eh.

Jip. Pasok sa tunnel, labas, robinsons, metro, madisons square... Si Mark lilingap-lingap...

ako: Alam mo ba kung san 'yon?
Mark: Alam ko dito lang 'yun eh. (waaaaatt?!?!)
ako: Huh? akala ko alam mo?
Mark: Alam ko 'yon, kaso 'di ko lang makita.
ako: (taranta na) Hala 'wag ka ngang magloko, 'di ako naniniwala.
Mark: Haha, pwede naman tayo maglakad eh.
ako: (blanko muka...ano pa kayang say-say na sumakay kami at maglalakad lang din???) Ano? 'san tayo bababa???
Mark: Tara dito na.

Pagbaba..............Robinsons pioneer 'din pala bagsak namin. Haiiiiii. Ok sige move on. Tumawag na lang ulit ako kay Aldine para naman masigurado ko na kung pano nga ba talaga kami pupunta sa -tootooot-. Sabi nya sakay nalang kami ng tricycle sa pioneer at sabihin namin na ibaba kami sa -tootooot-. Ok. Kinausap nalang ni Mark si kuyang driver na ibaba kami sa -tootooot- at sumakay na kami sa tricycle n'ya. Nakaktuwa 'yung mga tricycle dun dahil talikuran 'yung sidecar nila. Bale anim na katao ang pwedeng maka-sakay(4 sa sidecar, 2 sa likod ng driver). 'Dun kami sa likuran ng sidecar naupo ni Mark. Nakakatawang experience talaga. Para lang kaming naka-sakay sa ferris wheel sa peryaan. Haha. 'Taz basta kakaiba. Dahil traffic sa pioneer, halos naka-dikit na sa tuhod naming dalawa 'yung mga nguso ng mga sasakyan na kasunod ng tricycle na sinasakyan namin. Pati para kaming naka-spot light dahil sa mga headlights nung mga sasakyan na 'yun na nakatutok saming dalawa. Hai, grabe, walang maitago. Haha.

Mark: Si jd kapit na kapit. Haha.
ako: Eh syempre kung mahulog ako dito?! (tawa ng tawa)

'Di nagtagal, nakita ko na 'yung lugar na pupuntahan namin(ahmm, nakita ko lang 'yung signage).

ako: Uy Mark dito na ba??
Mark: Ewan ko.
ako: Sabi ni Aldine 'di ba -tootooot- daw? 'yun un 'di ba?? (turo sa signange)
Mark: Ewan ko. (Walang kwenta)
ako: Pumara ka na!
Mark: (Ngiti lang sakin na parang ewan)

Dahil 'don nataranta na ko dahil palayo na kami sa lugar na pupuntahan namin. Pagtingin ko sa driver, hindi ko siya makita dahil nahaharangan ako ng 2 naka-sakay sa harap ng sidecar. Hala!, pano ko papara??? Sa katarantahan ko, nautusan ko pa si ate na nakasakay sa harap, "Ate pa-para naman." (Wow Close???) Pero 'di n'ya ko pinansin. (Grrrrrr) Dahil 'don wla na 'kong choice kundi sumigaw...

ako: Manong para! (walang nangyari)...
ako: Para! Para! (asa ka pa!)
ako: Kuya dito na lang! (wala!, as in walang say-say)

Dahil nga sa walang say-say ang pag-para ng pa-sigaw at mukang 'di manlang nakaka-halata ang mga pasahero sa harap ng sidecar na nasa likod namin, pinilit ko nalang isingit ang braso ko sa masikip na gilid ng tricycle sa loob ng sidecar para lang mahablot makalabit ang braso ni kuya at ng mapansin manlang kami. At 'yun!, successful! Haizt. Nun ko lang naranasang mahirapang pumara sa tricycle. Grabe! Akala ko masayang sumakay sa likod ng sidecar. Pahirap pala pumara dun(Ayan ka!, enjoy na enjoy ka pa ah!) Haha. So ayun, buti nalang tumigil na si kuya sa at naibaba na kami. Sa huli, naglakad pa din kami ni Mark.

The Christian Ideal: Loving God (CLP Talk 5)

"Bring them all back home to me..."

Whew! Ambigat ng naging talk kahapon sa CLP. Si Tita Penny De Leon ng CFC (Couples For Christ) ang naging speaker namin. Naalala ko tuloy nung MMC(Metro Manila Conference), isa din kasi siya sa speaker nung MMC sa baguio na talaga namang nakaka-aliw at heartfelt ang pagto-talk. Hmmm, usually, 'di ako masyadong nakikinig nakakapakinig sa mga speakers namin sa CLP ngaun. Medyo busy lang..(ows!?, busy ba talaga o nakikipag-daldalan ka lang?!) hehe, medyo lang naman. Pero nung nalaman kong si Tita Penny yung magto-talk, ayun wala ng pumilit sakin na makinig. Kasi alam ko talaga na magaling mag-talk si Tita Penny, and for the second time na nakinig ako sa kanya, she didn't fail my expectation.

Isa sa mga striking words na narinig ko sa kanya eh yung mismong words na nanggaling kay God. Yes!, God spoke to her. (He is talking to all of us, just learn to listen) It goes... "Bring them all back home to me..." Wow!, napaka-bigat na responsibility nun!, hindi lang sinabi ni God na "Bring them back to me." but His command is strong and clear, "Bring them ALL back home to me." hindi lang asawa nya, hindi lang family nya, hindi lang ang CFC, hindi lang ang community kundi LAHAT tayo. God wants us to be with Him. And in His words, He also reminding us na bisita lang tayo sa mundo. He said, "Bring them all back HOME to me." Clear! Earth is not our home but Heaven.

With this fact, na-mention din ni Tita Penny the words from her father that she'll never forget, "Whatever is excess in what you NEED is no longer yours." See? the word is NEED not WANT. Kung ano 'yung sobra sa gusto kailangan mo, hindi na 'yun sayo. So kung hindi sa'yo 'yon, eh kanino??? It's for God and for God's nation. Huh? Ano daw??? Want to know? simple! Sabi sa kanta,

"So blessed, I can't contain it.
     So much I got to give it away"

Nakita mo na? If you are blessed enough, then give. help. Wala namang nasasayang sa paggawa ng mabuti 'di ba? Pati sabi nga ni St. Francis, "It is in giving that we receive", that is so true, kapag nagbigay tayo anu ba mapapala natin? It's joy of heart, happiness(enervon) of spirit and you glorify God. Masaya kapag nagkakaron ka, pero mas masaya kapag nakapag-pasaya ka. 'di ba! 'di ba!. Hehe.

Loving God with all your Heart; with all your Mind; and with all your Soul. That's the christian ideal. Madaling sabihin pero mahirap gawin.When you are blessed, it is easy to be faithful(to God). Pero pa'no kung down ka na? Will you still be faithful? That's the very common problem with christians(that are lacking in spiritual nourishment). We're easily giving up at times of hardship and sorrows. Nagda-doubt na tayo kay God kaagad kapag nahihirapan na tayo, the same God na nagbigay sa'tin ng lahat-lahat kahapon lang. 'di ka ba nagi-guilty?

"Never doubt in the dark
     what God has told you in the light."

Just be faithful. Pray. Love.

Tita Penny has told us a story about a woman who truly lives up her love to God. To make the story short, 'yung babae na 'to may asawa at 2 anak. Nakalimutan ko kung iniwan s'ya o namatay na ung asawa n'ya. Basta hiwalay na sila nung asawa n'ya and found another man. With her new man, nagkaron sila ng siyam na anak. Yes! Nine (9) but they're not married. They happened to attend one CLP and felt guilty. Why they felt guilty? One thing. Adultery. They are not married right? Free yung lalaki, i mean single. 'Di nagtagal natapos nila yung CLP. Then the night nung graduation, nagkaron si babae ng pagkakataon na mag-share. So she does. Humarap s'ya sa asawa partner n'ya and then she said,

"Mahal na mahal kita at alam mo 'yon...(more loving words)...but this will be the last night na magkakasama tayo. (nagulat lahat sa sinabi nya lalo na ung guy syempre) You are free but I'm not. Ako ang nagiging dahilan ng pagkakasala mo. At ayokong hilahin kita sa kasalanan. We cannot continue living together because we can't help loving each other."

See her love? Mahal na mahal n'ya 'yung partner n'ya. Pero nung nalaman n'ya na hindi 'yun ang kagustuhan ni God, kahit mahirap sa kanya, she let go of him. Hindi biro magpalaki ng labing-isang anak(9+2, math 'to!) mag-isa at hindi biro ang i-let go ung love mo na nakasama mu na sa buhay ng matagal. She never ask anything from her partner but financial support for their 9 children. She chose to be on God side. She chose to listen. She chose to follow. She trusts. She never doubt.

"He who did not spare his own Son, but gave him up for us all—how will he not also, along with him, graciously give us all things?" - Romans 8:32

Rio de Janeiro to host the 31st Olympiad

The city of Rio de Janeiro has been elected as the Host City of the Games of the XXXI Olympiad in 2016 following a vote by the International Olympic Committee (IOC) Session. IOC President Jacques Rogge made the announcement at the close of the first day of meetings of the IOC’s 121st Session in Copenhagen, Denmark. Rio de Janeiro received 66 votes compared to Madrid’s 32 in the final round of voting.

For more info, visit: http://www.olympic.org/en/content/Olympic-Games/Candidate-Cities/Elections-for-the-2016-Games/

**ekskayted na for London 2012! :)


At anu daw? Manila 2024????????? http://www.manila2024.blogspot.com/
Sige, no comment. Hehe.