Ang layo pala ng Ilaya Park

Yesterday has been a long looooonngggg day!

Nakakapagod. Pero hindi ko naman alam kung bakit kami napagod ng husto eh parang dun lang naman kami nagpunta sa mga usual na lugar na pinupuntahan namin sa pang-araw araw naming buhay. Haha.

Ganito kasi ang itinerary:

7:15AM - 8:15AM Simba (Palaspas)
8:15AM -11AM I-experience ang Ferry sa Pasig (habang hinihintay ang binyag at si Mark na rin na mag-eexam pa. At para din hanapin ang bato ni Bea at Loydi, haha.)
11AM - 1PM Aattend ng binyag sa baptist
1PM - 2PM Pupunta kila Ate Gie
2PM - 7PM Pink Sisters' Convent

Oh di ba busyng-busy! Haha. Eh eto na nga, nung bumangon ako kahapon at pagtingin ko sa phone, hala! 8AM na! Hindi ako nagising sa alarm! Tapos my mga text na 'tong si Mark, "Wer n kau?.d2 n me..", "Uy san n kau?.mgsi2mba pba kau?.hala d n ata ngising t0ng mga to..hmMmp..". WaaaahH! Actually narinig ko naman talagang my nagtetext nung umaga pero di ko nalang pinansin kasi di pa nga nag-aalarm yung fone kaya feeling ko naman maagang-maaga pa. Eh kaya naman pala hindi ako nagising sa alarm eh dahil wala naman pala talagang alarm. Yung na-set ko palang alarm nung Saturday night eh pang Mon-Fri lang. Haha, ang T! Tinext ko nalang 'tong si Mark na 7PM nalang kami magsimba, tutal hindi pa rin naman nya kasama si Bebe. Kawawang Mark, ang aga nya sa skul para sa exam. Hehe.

Tulog nalang ulit ako dahil antok pa talaga. Paggising ko ng 10AM, si Bebe naman ang nagtext, punta  na daw ako sa kanila para sabay na kami pumunta sa binyag. Ligpit-Ligo-Bihis-Lakad. Ito namang si Bebe, naka-dalawang misa na pala! (Hindi daw kasi nag-basbas ng palaspas nung unang misa) Hindi daw nya matext si Mark dahil wala na daw palang syang load. Haha.

7:15AM - 11AM schedule, SCRAP!

12PM nagstart yung binyag (sa mga baptist, paghahandog ang term), halos 10mins lang yung ceremony, parang seminar lang yung katumbas sa katoliko. Tapos ayun nakasama na rin namin si Mark sa handaan. Tumagal kami don hanggang 2PM, nakakahiya naman masyado kung mag eat and run kami, ang PG. Haha. Isa pa, hinihintay din naman namin nun si Monching na alas dos na eh nasa Tanay Rizal pa! Hayyy.

1PM - 2PM Pupunta kila Ate Gie, RE-SCHEDULED.

Mga 2:30PM nag-decide nalang kami na sa Paco Park sa Manila nalang kami magpunta via Pasig River Ferry. Atleast matutupad yung isa naming plan na mag-Ferry (hanapin ang bato) at pumunta sa Paco Park (at hanapin sa Lolo Yuri dahil baka makita na rin namin ang soulmate namin, haha).

2PM - 7PM Pink Sisters' Convent, CANCELLED.

Pumunta nalang muna kami sa Kalentong para mamili ng mga paninda nila Bebe for Monday. Mga 3PM nagtext si Monch na nasa Ortigas na sya at naalala kong wala nga palang Ferry kapag Sunday! Nak ng! Dahil don, nag-iba na naman ang plano.

3:30PM - 7PM Paco Park + Ferry, CANCELLED.

Punta nalang kami ng La Mesa Ecopark, pero since halos 4 na yun at baka sarado na kapag nakarating kami, plano nalang naming magsimba sa Antipolo. Mga 4PM nakarating na rin kami sa canteen nila Bebe, then nagtext tong si Monch na baka hindi rin daw kami umabot sa Antipolo dahil hapon na, maraming tao at siguradong traffic. So ano pa ba???

7PM Antipolo, CANCELLED.

Nag-isip nalang kami nila Bebe kung san malapit pumunta na walang gastos. Intramuros? (ok lang di pa ko napupunta don). CCP? (ikaw lang masisiyahan Bebe dahil sa bike mo). Luneta? (mag-Museong Pambata ka nalang Be tapos hihintayin ka nalang namin ni Mark sa labas, haha). Manila Zoo? (huh???). MOA? (Magastos, wag na). Megamall? (Dapat nga walang gastos!). Sa galleria bili ng Belgian Burger? (ok lang, pero hindi exciting). Kila Luriel? (Malayo). Kila Ate Rak? (eh di sana umuwi nalang ako). Barasoain? (Normal nalang saking pangitain yon!).

Dahil sa wala talaga kaming maisip, bigla nalang nasabi ni Lorie, "Eh kung mag MRT nalang tayo dulo sa dulo? tapos LRT!". Hindi ko alam kung ano ba nasinghot nitong si Bebe para maisip nya yung bagay na yon. Medyo nablangko muna yung reaksyon namin ni Mark bago kami natawa ng sobra dahil sa adik na suggestion ni Bebe.

Then naisip namin magsimba nalang sa di pa namin nasisimbahan. Binondo? (gabi na, pati maliit lang don). Quiapo? (Delikado). Manila Cathedral? (ayun sige!). Kaso si Mark parang ayaw. Hmp. Sabagay, sana kanina pa, gabi na namna kasi kaya hindi rin namin ma-eenjoy yung view. Hindi naglaon napagod na rin kami mag-isip, at alam nyo ba kung san kami nakarating??? Bumili kami ng mais at dun namin kinain sa park sa Ilaya facing Pasig river. Sa tinagal-tagal ng pag-iisip namin, dun lang din pala kami babagsak. 6PM na kami nagsimba, san pa ba eh di sa normal na sinisimbahan namin ni Mark every Sunday, sa San Roque. Hehe, Manila-Manila Cathedral pa ah, walang tatalo kay Father Andy!

After ng simba, pupunta sana kami kila Ate Gie dahil nga di kami nakapunta nung 1PM, ang kaso naiba na naman. May pasok yata sya, kaya ayun dun nalang din kami kumain ng hapunan sa Barangka. Pero atleast natupad na rin yung isang pangarap ni Bebe na makakain sa Satur. Hehe.

10PM na ko nakauwe at hindi ko alam kung bakit daig ko pa ang nag-construction worker nung araw na yun sa sobrang pagod. Sa dinami-dami ng gusto naming puntahan eh ni isa wala kaming narating. Mas mabuti pa talaga ang biglaang lakad natutuloy. Ang planado hindi. Haha. (^^,)

Love-love-love

Once again I've been able to watch the 1st Philippine International PyroMusical Competition held in MOA, at this time sila dadi naman ang kasama ko! Yihee!

Last weekend, plano ko talagang umuwi ng Bulacan dahil 3 weeks na rin yata akong hindi nakaka-uwi sa bahay, ang kaso pinag-OT naman kami sa office (nak ng!). Kaya ayun, nasira na ang plano ko. Ang balak ko, umuwi nalang ng saturday night after kong mag-OT, pero buti nalang sabi nila mami sila nalang daw ang luluwas. Ayun! After nun tinext ko agad si Ate Lez para humingi ng complimentary ticket para makanuod kami ng PyroMusical. Actually nung Feb ko pa talaga balak ipasyal sila dadi sa MOA at manood nga ng Pyro, ang kaso medyo nasho-short ako sa budget kaya hindi matuloy-tuloy. Pero thank God dahil natuloy na rin sa wakas. Nkakatuwa din kasi last na ng competition yung entries last Sunday. Siguro talagang sinadya na pag-OTihin kami sa opis para hindi ako maka-uwi sa Bulacan at lumuwas dito sa Manila sila mami para matuloy kami sa Pyro. Galing!

Mga 12:30PM siguro nung makarating sila dito sa bahay sa Mandaluyong then mga 2PM tumuloy na rin kami sa MOA. Ayun, pasyal-pasyal, kain. Hanggang sa pumasok na kami sa retobar na kinakantahan nila Ate Lez para hintayin yung Pyro. Siguro mga 5:30 nandun na kami. (7PM ang start ng pyro. Hehe, hindi naman ako excited) Kapag kasi mga 6:30 pa kami pumasok baka wala na kaming makuhang magandang pwesto kaya mas mabuti ng maaga. Di ba! Di ba! Napansin ko lang medyo mahigpit na yung organizers ngayon. Nung una kasing manood kami dun ng mga housemate ko eh pwede ka pang makapunta sa pinakagilid ng seaside blvd kahit complimentary ticket lang ang ipakita mo pero ngayon hindi na, hanggang dun ka lang talaga sa sakop ng bar na may-ari ng complimentary ticket mo. Pero ok lang naman kasi halos gilid na rin ng blvd yung mga tables ng resto.

Mga 6PM nag-start na ring tumugtug yung kaback-to-back band nila Ate Lez kaya hindi naman kami nainip. Then hindi rin nagtagal unti-unti ng nagpaputok ng sample fireworks yung organizers. Siguro every 3mins nagpapa-putok sila. Ganda! nakaka-excite tuloy. Hehe. 7PM yung scheduled na start ng unang competitor that night (Australia), pero siguro mga 7:40PM na nagstart yung display. Tsk tsk hanggang dito filipino time. Well anyway ng magsimula ng magpa-sikat ang Australia, lahat eh seryoso sa panonood, hehe kahit naman ako syempre. Galit-galit muna. At ayun, goodluck naman sa mga tao na vini-videohan ang buong fireworks display using their phones. Ang tyatyaga! Ako naman kapag mga ganyang bagay ayoko ng kukuhanan pa ng video, mangangalay ka lang! Pati hindi mo masyadong mae-enjoy yung display kasi sa phone ka naka-tingin imbis na sa fireworks mismo. At sino ba manonood nung vinideo mo eh di kayo-kayo lang din. Nagpakahirap ka lang! Eh bakit ba ko affected??? Haha.

After ng Australia, sila Ate Lez naman ang sumalang sa stage. Sobrang nakaka-entertain talaga sila. Hindi tulad ng ibang band na nakaka-antok. Kapag pinanood mo kasi sila parang nanonood ka na rin sa comedy bar. Hehe. Medyo na-touch naman ako kay Ate Lez nung dinedicate pa nya yung kantang Superwoman sa mami ko. Sweet!

About 40mins after ng Australia, nagsimula na ring magpasikat ang Philippines. Ang alam ko hindi kasali sa competition ang Phil, nag-opening at closing presentation lang sila. Nung una medyo nagkaron pa ng technical problem dahil hindi tumugtug yung sounds, pero siguro mga 10seconds lang naman. Michael Jackson songs, san ka pa! Sigawan ang mga tao nung tumugtug yung bad romance. Kahit ako na pa "Woooww", kasi parang sila lang yung gumamit ng bagong music para i-incorporate sa fireworks. Isipin mo Lady Gaga sa Philippines. Hehe. Nakaka-aliw nung part ng lyrics na "I want your love. Love-love-love I want your love." kasi nung sa part ng love-love-love sunod-sunod na heart shape na fireworks yung pinaputok nila. Astiiig! At syempre naging mabenta naman yun sa mga pinoy. Alam nyo naman, mahilig talaga sa lovelife ang mga noypi. Hehe. Favorite kong part eh nung huling-huli na na halos maging kasing-liwanag ng umaga yung paligid dahil sa dami ng sabay-sabay na fireworks na pinaputok. Amazing!

Ang galing talaga ng naging presentation ng Philippines. Kahit nung unang nood ko Philippines and US mas maganda pa din ang Phil. Hindi naman sa bias ako pero mas maganda talaga sya. Somehow nakaka-proud.

10:30PM na ng makasakay kami ng bus pauwi. Grabe sa dami ng tao sa MOA parang divisoria kapag christmas season! Hehe. Masaya ko kasi parang matagal na rin nung huling mamasyal at lumabas kami nila mamai. Masaya din ako kasi alam kong nanging masaya din sila that night, lalo na yung bunso naming si Jeana. Sobrang thankful ako kay God kasi binibigyan nya ko ng ganitong blessings, ng ganitong family.

"More than I could hope or dream of.
     You have poured Your favour on me.
So blessed, I can't contain it...
     So much, I've got to give it away."

Jobus (Dye)

Ako: San kaya ako makakabili ng jobus?
Ate Cecil: Dyan sa robinson baka meron.
Ako: Meron ba dyan? Ano ba itsura non?
Ate Cecil: Ano ba yan jd tumanda ka ng ganyan hindi mo alam ang itsura ng jobus???
Ako: Haha, eh ano nga ba itsura nun?
Ate Cecil: Eh di parang food color. Nakalagay yun sa papel, may tatak pa nga eh.
Ako: Ahhh. (Sabay text kay Mark, *Ui mark bili mu nmn aq ng jobus, tnx!*)

Hehe, sa totoo lang tinatamad talaga kong bumili ng jobus. Eh kasi naman hindi ko alam kung san ako bibili. (Bakit ba kasi kelangan mo ng jobus???) Last time kasi na paluwas ako ng Manila, sinuot ko yung SFC shirt ko na color violet. Nung nakita ko yun galing sa damitan, sa isip-isip ko, "parang may nabago??". Tapos nung nakita ko sa liwanag napansin ko na medyo kumupas yung kulay. Tsk tsk. Ang bilis naman mangupas! Pero ayun, sinuot ko pa rin kasi feeling ko hindi naman ganung kasagwa.

Nung nasa simbahan na ko, pagdating ni Mark, napatingin sya sa damit ko. Medyo nakakatawa kasi parang napatigil pa talaga sya habang nakatingin sa damit.

Mark: Hala jd ano nangyari sa damit mo? (tingin sa suot ko na parang imposibleng mabago ang kulay ng damit) 
Ako: Huh? bakit?
Mark: Bakit kumupas? 
Ako: Ewan ko nga eh. Baka ganun talaga. 
Mark: Ang sagwa kaya. 
Ako: Ok lang yan. (kunyare hindi nako-concious pero gusto ko ng magpalit ng damit nung time na yun, haha)

Mga 2 weeks pa siguro lumipas bago ko maisipang ijobus yung damit, kasi sayang naman kung gagawin ko nalang yun na pambahay, kaya yun nagpabili na nga ako kay Mark at nakakatuwa dahil special delivery pa! at kasama pa si Bebe! Hehe. Dahil sa sobrang excitement ko para masuot ulit yung kupas na SFC shirt, pagdala palang nila ng jobus ginawa na namin agad. Hehe.

Hindi ko alam kung ano magiging itsura nun after ma-dye pati natatakot ako kasi baka pati yung print maging violet din pero basta, nandun naman si Mark at sabi nya nakapag-jobus na sya kaya ayun bahala na sya. Binabad ko yung damit siguro mga 20mins then sinampay ko nalang after. Kinabukasan ng matuyo, hala! hindi pantay yung kulay! Huhu. Ang daming puti-puti sa likod tapos sa harap may dark tapos may light din yung kulay. Grrrr. Hindi ko na yata talaga magagawan ng paraan. Naisip ko, i-clorox ko tapos i-jobus ko ulit. Haha, sa sobrang pagka-depressed wala na kong maisip na matino.

Last week nagpabili ulit ako kay Mark ng jobus. Hindi ko kasi alam kung san sya bumubili sa barangka, hehe. For the 2nd time inulit ko yung pagkukulay, but this time ibang method naman. Nung una kasi tinunaw ko sa mainit na tubig yung jobus at asin sabay ibinabad ko yung damit for 20mins, tapos sabi sakin ni Ate Cecil pinapakuluan daw yun. Nung una nag-aalangan pa ko kasi may print yung shirt, baka sa sobrang init eh malusaw. Haha, wala feeling ko lang baka malusaw yun. Tapos hindi ko pa alam kung kakasya sa kaserola yung damit ko, (pati nawiwirduhan ako, damit papakuluan sa kaserola, hehe) pero sabi naman ni Ate Ces kasya daw yun kaya ayun, pinakuluan ko yung damit sa kaserola ng mga 20mins din ng walang tigil na paghahalo. Pagkatapos binanlawan ko na at sinampay and thank God! nagpantay na ulit yung kulay nya. Yahoo!

Ang napansin ko lang, kapag pinaplantsa ko sya eh naiiba yung kulay parang magic mug, yung nag-iiba yung kulay kapag mainit na tubig ang nilagay, hehe. Pero bumabalik din naman sya sa original na color kapag lumalamig na. Ayus db! Hehe.

 *tama ba spell ng jobus ko? hehe.

I Miss You Like Crazy!

It's been a while nung huling manuod ako ng tagalog film sa movie house. Anu nga ba yung huli kong pinanuod??? (Isip...Isip...) Nakalimutan ko na. Hehe. Hindi kasi talaga ko mahilig manuod ng tagalog films sa sinehan. Well anyway basta ayun kahapon nanuod kami ni Lorena sa megamall.

Sabi nung iba mas maganda daw ang One More Chance, pero sa tingin ko naman hindi naman dapat ipag-compare yung 2 movies kasi ibang-iba naman yung story nito sa OMC. Maganda sya actually, pero parang bitin ang ending. Lagi kaming nagkakatuwaan ni Lorie kasi pamilyar samin yung mga lugar na pinag-shootingan dito sa Manila, sabay paligsahan pa kami sa pagsabi kung sang lugar, "Ay sa guada yun oh!", "Ay sa tulay ng ano!", "Ay di ba sa anu yan!", "Sa PUP!", "Ay sumakay na kami dyan sa ferry!", "Ui malapit samin yan oh!", "Ay dyan ako dumaan nung nagpunta kong binondo!". Nagpapatalinuhan kaming dalawa eh pareho lang naman naming alam yon. Haha. Wala lang nakakatuwa kasi kapag nakapunta ka na sa lugar tapos makikita mo sa movie o sa tv, o kaya madalas ka talaga sa lugar na yun.

Nakita din yung difference ng Manila sa  Kuala Lumpur. Nung nasa Manila sila Bea tapos biglang napunta sa Malaysia ang reaksyon namin ni Bebe eh "Wow ang ganda!". Pero nung galing ng Malaysia biglang napunta sa Manila ang reaksyon namin ni Bebe, "Ay nakakahiya.". Haha. Hindi naman sa masama kaming dalawa, pero kasi mapapansin mo naman talaga yung kaibahan. Lalo na nung ilog, yung ferry, yung mga tulay, yung open at green spaces. Sayang ang Pasig, pinabayaan.

Medyo ayoko lang talaga dito sa IMYLC pati sa OMC eh yung merong nangyari sa kanilang dalawa kahit hindi pa naman sila kasal talaga. Ou na KJ na ko at korni, pero kasi parang pinapalabas nila na ok lang gawin yun kapag mahal mo isang tao kahit mag-boyfriend palang kayo which is really not right. Sana mabago yung way ng Star Cinema sa pagpapakita ng passion of love.

Back to the scene, may mga time na halos hindi kami humihinga ni Lorie sa pakikinig sa mga madramang linya nila Loydi. Meron din naman time na bigla nalang nakikita ko si Lorena na nagpapahid na ng luha. Siguro nakaka-relate, ay joke lang pala! Naiyak din ako nung part na kinausap ni Bea yung tatay nyang baldado nung nasa Malaysia sya, sabi nya, "Tay kamusta ka na? Ako hindi ok... ang hirap pala noh?". Nakakadala talaga yung eksena na yun. Tapos naiyak din ako nung pinaraya si Bea nung Malaysian boyfriend nya, sabi pa nya "I love you so much, but you love him (John Lloyd).". Well that's love.

"Love is patient, love is kind. It does not envy, it does not boast, it is not proud. It is not rude, it is not self-seeking, it is not easily angered, it keeps no record of wrongs. Love does not delight in evil but rejoices with the truth. It always protects, always trusts, always hopes, always perseveres. LOVE NEVER FAILS."

-1 Corinthians 13:4-8

Weekend!

Supposedly last weekend eh aakyat kami ng Mt. Maculot sa batangas, but since ang busyng-busy na si Chito na paalis na papuntang New Zealand (Congratulations!!!) eh napaka-busy din sa trabaho, nag-backout na sya. At sa kasamaang palad din, si Aldine na natitirang ka-close ko sa climb sana eh nagback-out na rin dahil makikipaglamay naman sya (RIP). So wala akong choice kundi wag na rin sumama. Kasi alangan namang sumama pa ko dun eh hindi ko na naman kakilala yung mga natira na magka-climb, nakakahiya naman. Alam nyo naman ako sobrang mahiyain. Haha.

Dahil sa biglang nabakante ang weekend ko, naisipan ko nung Saturday na pumunta nalang ng greenhills at maghanap ng polo shirts. Pagdating ko naman ng greenhills, nakakainis kasi wala na yung mga polo shirts na nakita dun dati. Puro imitation nalang ng Lacoste, Arrow at Nike ang mga tinda nila, ang nakakainis pa, halos lahat ng tindahan magkakamuka ng tinda! Anu ba yan pinaghiwa-hiwalay pa! Haha. Isa pang napansin ko, ang dami-daming foreigner na namimili sa greenhills, kami naman tuloy nose bleed. May narinig pa kong isang tindera sabi nya sa foreigner, "Hi sir, what buy? Beautiful here!" Haha, anu kaya ibig sabihin ni ate? Tapos may nakita pa kong 2 muslim (no offense, I'm not writing against any religion here), magaganda. Kaso nung dumaan sa harap ko lintek! naiba yung ihip ng hangin, pwede ng pang chicken curry. Hehe. Narinig ko nalang yung daing nung isang tindera na hindi napansin yung 2 babae, "Anu ba yun ang baho!" hehe, hindi ko alam kung maaawa ako kay ate o matatawa sa reaksyon nya eh. Haha. At ayun, wala rin naman ako napala sa pagpunta ko dun, wala din ako nabili kundi yung pinabiling Victoria ng housemate ko. Hehe.

Sunday morning pumunta ko kila Lorie para tulungan sya sa pagluluto sana. Food Committee kasi sya sa darating naming Christian Life Program sa Singles For Christ. Eh since my leafleting kahapon, nagpaluto sa kaniya yung Team leader para pang-lunch nung mga sumama dun. Pagdating ko naman dun, halos nakaluto na sya ng chopsuey at nagawa na yung gigi na piprituhin. Kaya ayun kwento nalang ako at moral support. Hehe. Mga 11:30 nagpasundo na kami para ihatid na yung lunch at ayun nakakatuwa kasi kahit di ako nakasama sa leafleting nakapag-serve pa din ako through food preparations for them. Nice!

2PM nagpunta kami ni Lorie sa Megamall para manuod ng matagal na naming gustong panuorin na "I Miss You Like Crazy". Finally! Medyo nag-atat pa kami kasi 2:30PM yung screening. Pero ayun, buti naka-abot. After manuod, nagsimba na rin kami kasama na si Mark dugal at tumuloy sa Robinson para bumili lang sana si Lorie sa bookstore, pero bigla naming naalala ni Lorie na may utang nga pala si Mark dugal samin! Talo sya dahil Alaska at pusta nya at ang Purefoods ang champion. Hurrayyy Lorie! Haha. Kaya ayun, nilibre nya kami sa KFC kahit silang 2 lang ni Lorena ang nagpustahan. Aba syempre kasama ko! (Buko Pandan) Ang sarap talaga kapag libre! Sana finals na ulit. Haha.

Nga pala, medyo na-guilty ako before kami kumain hindi dahil ililibre kami ni Mark kundi dahil sa 2 mag-asawang bulag na hindi ko manlang natulungan when I have given the opportunity to extend my help. Nabunggo kasi sila kay Lorie, medyo nabigla ako kasi hindi ko talaga sila napansin na padating. Tapos may tinanung yung lalaking bulag, hindi ko naman narinig, basta sabi ni Lorie "Ay dun pa po sa baba.". Tapos napatingin ako sa asawa nya na nakahawak sa balikat nya, bulag din pala si ate. Hindi ko alam kung bakit natakot akong tanungin sila kung ano ang hinahanap nila, at kung bakit hindi ko manlang sila inalalayan samantalang nasa harap ko lang sila. Medyo nagising lang ako nung may isang babaeng biglang lumapit tsaka tinanung sila, "'Tay san po kayo pupunta?". Nun ko lang nalaman na lalabas na pala sila. At nun ko lang din na-realize na hindi ko nagawa yung dapat kong ginawa. I felt guilty and disappointed with myself. Kasi pwede ko namang gawin yung ginawa nung babae. Pero hindi ko nagawa. Hinatid sila nung babae sa baba palabas, at ako, pinanuod ko lang sila. Hayyy. I hope maging matapang na ko next time.

It's been a year!

Whew! Isang taon na simula ng maglahong parang bula ang kumpanyang dating pinapasukan ko at mapasok ako dito sa Globe. Ang bilis naman talaga ng panahon, di ko manlang namalayan. Isang taon narin na nagi-stay ako dito sa Manila, anu bang nabago???

Hmmm, naalala ko na naubos ko lahat ng vacation leave ko dito dahil sa pag-attend ko sa wala namang pinatunguhang hearing para makuha namin yung back pay namin. Ayun, walang saysay. Nagpagod at nagastusan lang ako at walang nakuha miski singko sa kumpanya. Hayy buhay nga naman kapag sinuswerte. Pero di din naman nagtagal natanggap ko na sa sarili ko na hindi ko na talaga makukuha yun. Ou sayang pero alangan namang magmukmuk ako para sa wala. Kaya ayun, move on. Hehe.

Blessing din naman dahil di naman ako pinabayaan ni God. After ng Pelatis nagkaron agad ako ng mapapasukan. Dito sa Globe sa Makati. At since hindi ko maintindihan kung bakit nuknukan ng tagal bumyahe from North Edsa hanggang Makati na parang lumuwas na ako ng probinsya, kinailangan kong umupa na ng bahay dito sa Manila. At blessing ulit dahil hindi na ko nahirapan humanap ng matitirahan dahil naghahanap talaga ng makakasama sa bahay yung friend kong si Djem na dati ko ring ka-opismate sa Pelatis. God is so great! So ayun, Friday last day namin sa Pelatis, Sunday naglipat na agad ako ng mga gamit dito sa Manila dahil Monday nun may pasok na agad ako. Di ko manlang na-experience ang bakasyon. Haha.

Nung una talagang nakakabagot tsaka nakakalungkot. Kasi syempre nakakapanibago na hindi ko na lagi nakikita pamilya ko. Pati iba na yung bahay na inuuwian ko. Wala din ako masyado makausap nun sa bahay kasi baliktad yung schedule namin nun. Lagi lang akong mag-isa. Tuloy parang araw-araw nalang gusto kong umuwi ng Bulacan. Hehe. Masayang-masaya ko nun kapag weekend na kasi makakauwi na ko samin.

Buti nalang that time biglang dumating sakin ang SFC (Singles For Christ). Unang una, nagkaron ako ng pagkakataon na makapag-serve kay God, at pangalawa, nagkaroon na ko ng pagkaka-abalahan. God really knows what you need and He will give it to you in His own time.

And here I am. Isang taon na nakalipas. Meron rin namang feeling of fulfillment. The past year is fun. Marami kong natutunan, nakilala, na-experience, nagawa, napuntahan. And I'm bringing back all of these for the praise ang glory of the Most High. I'm hoping for another great year. Be with me Lord.

Twinkle Twinkle Little Presidential Stars!

Just got this from one blog I'm following:

Basahin, limiin, unawain, at seryosohin. Ngunit laging tandaan ang paalala ni Zenaida ‘Syzygy’ Seva, “Hindi hawak ng mga bituin ang ating kapalaran. Gabay lamang sila. Meron tayong free will, gamitin natin ito.”

Ulitin natin. Pero sa pagkakataong ito, basahin nang malakas at imadyinin si Zenaida Seva habang binibigkas ang linya, “Hindi hawak ng mga bituin ang ating kapalaran. Gabay lamang sila. Meron tayong free will, gamitin natin ito.” At inulit mo naman. Masunuring bata!

Noynoy Aquino
February 8, 1960
Aquarius:
Iwasang magtungo sa Quiapo. Baka mapagbintangan kang bumibili ng survey.
Sa pag-ibig, magpapasya ka this week sa regalong ibibigay mo kay Valenzuela City Councilor Shalani Soledad sa Valentine’s Day. Huwag mo itong ipaalam kay Kris. Pagtatawanan ka lang niya at sasabihang “Gosh, how cheap!”
Hahabol sa kasikatan ng “Nakaligo ka na ba sa dagat ng basura” jingle ni Manny Villar ang NOY|NOY! jingle kung saan tinangka mong mag-rap katulad ng idolo mong si Vanilla Ice. Ngunit makabubuting panoorin ang ginawa mong pagsayaw sa naturang patalastas. Ginawa na ni Villar ang ganyang gimmick noong 2007. Utang na loob, huwag mo nang ulitin. Mukha kang tanga!
Sanga pala, may nag-text.
“Patahimikin mo na kami. Huwag mo na kaming isali d’yan. Matanda ka na.. Alam mo na ang dapat mong gawin. Good luck.” All the best, Daddy Ninoy & Mommy Cory

JC De Los Reyes
February 14, 1970
Aquarius:
Saludo ang mga bituin sa iyong tapang at determinasyong tumakbo sa pagkapangulo ng ating bansa. Ngunit mas sasaludo sila sa ‘yo kung ikaw ay uurong.

Joseph Estrada
April 19, 1937
Aries:
Hindi ka si Harry Houdini. Hindi ka rin si David Copperfield. At lalong hindi ka si David Blaine. Pero ang tanong ng mga bituin: bakit hanggang ngayon ay nabubuhay ka pa rin sa illusion?
Patuloy na bebenta ang iyong mga jokes sa mga presidential forum. Ikaw ang aani ng pinakamalakas na tawanan at palakpak mula sa crowd. Subalit ipinapayo ng mga bituin na limitahan ang dami ng binibitawan mong jokes. Baka mapagkamalan kang si Dolphy at kunin kang endorser ni Villar.

Richard Gordon
August 5, 1945
Leo:
Bilib ang mga bituin sa talas at husay ng iyong utak lalo na sa mga debate at presidential forum. Ngunit mag-ingat sa napakabilis na pagsasalita. Baka malunok mo ang iyong maigsing dila. Iisa pa lamang ang successful tongue transplant sa mundo.
Limitahan din ang paggamit sa Subic at Olongapo sa mga debate. Given na ‘yon. Sinuwerte ka lang dahil doon ka nahalal na alkalde. Kung ikaw ang naging mayor ng Siayan town sa Zamboanga del Norte na may poverty incidence na 97.46 percent, baka wala ring gaanong nagawa ang matabil mong dila.
Isang unsolicited advice lang po mula sa mga bituin: palitan n’yo na ang iyong TV ad na ang musikang gamit ay “Silent Night.’ Pebrero na ngayon.

Nicanor Perlas
January 10, 1950
Capricorn:
May walong araw pa bago opisyal na magsimula ang campaign period kung saan inaasahang gagastos nang todo-todo ang mga kandidato. Dahil sa mababang rating sa survey, mahihirapan kang kumalap ng campaign contributions.
Habang abala sa paghahanap ng financial support, makakatanggap ka ng ‘good news’ at ‘not so good news’ bago matapos ang linggong ito. Ang good news: susuportahan ka ng pamilya Ayala. Ang ‘not so good news’ – ng pamilya ni Joey Ayala: karaniwang tao.
Pinupuri ng mga bituin ang iyong mga nagawa bilang advocate ng malinis at maayos na kapaligiran at kalikasan. Dahil diyan, mananalo ka! Mananalo ka sa May 10… kung papayagang bumoto ang mga puno.

Gilbert Teodoro
June 14, 1964
Gemini:
Iwasang makunan ng larawan kasama ang isang babaeng may nunal sa kaliwang pisngi. May dalang kamalasan ‘yan. Mas lalong iwasang makunan ng larawan kasama ang isang ginoong napakalaki ng katawan ngunit napakaliit ng boses. Doble ang kamalasang dala niyan.
Mauungusan mo sa susunod na survey sina Noynoy at Villar… kung sa La Salle campus gagawin ang survey.
Posibleng umagaw ng boto sa ‘yo ang isang female presidential candidate na berde rin ang campaign color. Malas mo lang dahil pareho pa kayo ng gupit. Remedyuhan habang maaga.

Manny Villar
December 13, 1949
Sagittarius:
Sa pananalapi: napakasuwerte mo. Ni singko ay wala kang utang. Umuulan ang iyong pera kaya naman bumabaha ang iyong political ads.
Dahil sa ‘yo, muling mag-iinit ang Senado sa linggong ito. Consistent kang tao. May isang salita. Hindi ka sisipot sa pagdinig ng plenaryo. Kaya’t patuloy na magtatanong ang taong-bayan: guilty or not guilty? Dahil sa patuloy na pag-iwas mo sa iyong mga accusers, malamang na iwasan ka na rin ng mga botante. Ang payo ng mga bituin: simulan mo na ang paghahanap ng tindahang nagbebenta ng suwerte. Kakailanganin mo ‘yan ngayong Mayo.
Babala: kung ayaw mong umuwing may black eye, iwasan ang isang babaeng may initials na JM. May maitim siyang balak sa ‘yo. Matagal ka na niyang hina-hunting. Clue sa katauhan ng babae: mukha siyang lalaki.

Jamby Madrigal
April 26, 1958
Taurus:
Kung may mga sanggol na ipinaglihi sa hilaw na mangga, maasim na siniguelas, o hinog na duhat, naniniwala ang mga bituin na ikaw naman ay ipinaglihi sa sama ng loob. Tila malaki ang kinikimkim mong galit sa pulitiko man o sa mga kamag-anak mo. Isa kang ‘bully’ sa iyong past life.
Babala ng mga bituin: Chill. Baka dumating ang araw na maubusan ka ng maaaway at ibaling mo ang iyong galit sa iyong sarili.
Sa pag-ibig, walang gaanong pagbabagong nakikita ang mga bituin. Masyadong maulap ang aspetong romantiko ng iyong buhay.
Sa pulitika, sinabi mo last week na hindi ka naniniwala sa mga surveys. ‘Wag kang mag-alala. Hindi rin sila naniniwala sa ‘yo! Quits lang pare.

Bro. Eddie Villanueva
October 6, 1946
Libra:
Ang katulad mong Born-Again Christian at spiritual leader ay hindi naniniwala sa mga hula.
Ang sabi ng mga bituin: ‘Pwes, hindi rin kami naniniwala sa ‘yo.’
Wala kang horoscope!

 hehe.. vote wisely! (^^,)