Manilyn Castaneda

Un oh! Apee berday Lhen! Ayan ah, Lhen nalang hindi na Manilyn (sa title naman manilyn). Hehe.

Classmate ko to nung college sa Malolos. At gaya ng maraming friends ko ngayon, naging close ko lang 'to after na naming gumraduate. Ang labo. Hehe. Hindi kami close nung mga panahong nag-aaral pa kami. Ewan ko ba, siguro wala lang pagkakataon. Pati iba ang circle of friends naming dalawa nun. Ang pinaka-naaalala ko dito kay Lhen eh mahilig makipag-talastasan sa mga prof namin (Active na active sa lecture). Lalo na nung may batang pulubi na nanghihingi sa kanya. Wala syang kasama nun at parang na-corner sya nung bata na namamalimos. Di nya binigyan yung bata tas pilit nyang pinapa-alis, eh tapos parang badtrip pa si Lhen nun, kaya parang naka-sibangot pa sya. At siguro nagsawa na rin yung bata kaya tumigil na sya, pero dun ako nagulat at medyo natawa natawa ng sobra nung hindi nagpatalo yung bata. Hinawakan nung bata yung puting-puting uniform ni Lhen at hinilamos sa limahid nyang mukha. San ka pa! Haha. Loko-lokong bata yun, hindi papayag na hindi mu sya bibigyan. At yun, ang kawawang Lhen lalong nainis. Hindi ko na alam ang sumunod na tagpo...ehe.

As of now, kapatid ko na rin to sa SFC community. And I'm happy for her. I hope magtagal kami sa community at s pagse-serve.

HaPpY Birthday Lhen!

How's your Christmas?

Kamusta naman ang krismas nyo?? Sakin ayun, the usual. Nagsimba ng 11PM nung 24, pagdating sa bahay kumain, nagbukas ng mga gifts, nagbalot ng iba pang di pa nababalot na pambigay at natulog. Hehe. Hindi ko talaga binubuksan yung mga gifts sakin until 24, para naman may excitement. Ehe. Tapos ayun nung umaga 9AM na yata ako nagising. Namimiss ko talaga nung bata ako na napaka-aga kong nagigising kapag pasko. Excited kasi kong suotin yung damit ko na usually eh bago. Tapos idagdag mo pa yung mga pagkaaga-agang mga batang namamasko kila mami na maiingay. Bumabangon ako kaagad nun kasi naiisip ko iikot pa ko sa mga bahay-bahay ng mga kapit-bahay namin pati sa mga ninong at ninang ko. Haha.

Sa ngayon, iba na talaga. Tanghali na ko gumising, at wala nang masyadong maiingay na mga bata. Yung mga bata kasi samin ngayon medyo maliliit pa, yung medyo kalakihan eh mga dayo lang naman sa lugar namin, at yung mga kababata ko eh malalaki na rin. At syempre hindi na rin ako nag-iiikot pa samin para mamasko. Pero tulad nga ng sinabi ko, sumasama pa din ako kila dadi sa pagpunta sa mga kamag-anak at ninong at ninang. Naisip ko naman kasi, wala namang masama kung pupuntahan ko pa din sila. Hindi rin ako nahihiya kasi hindi naman ibig sabihin na pupunta ka sa kanila eh nanghihingi ka na ng aginaldo. Kumbaga, nakasanayan ko na yon, pati minsan ko lang naman sila makita.

At ayun, sa napuna ko, wala pa rin namang pinagbago ang pag-celebrate samin ng pasko. Marami pa rin bata kahit saan. Lahat ng bahay eh may bisita (pwera nalang sa mga nagtatago. Ehe, joke lang!). Lahat busy. At lahat masaya. Lalo kapag napunta kami sa mga pinsan ko sa side ng mami ko. Pagkadami-dami kasi nila. Lalo na yung mga pamangkin ko dun nakoooooo! Kapag nagsimula ka ng mamigay ng kahit tigbe-bente magugulo na mundo mo sa dami. Haha.

Isa pa pala!, ngayon ko lang nalaman na ang "susmaryosep" na term pala na usually eh nasasambit ng mga matatanda kapag nagugulat o nagagalit eh Jesus-Mary-Joseph pala ang ibig sabihin. Hindi nyo din alam yun noh! Ehe. Now you know (manny ikaw ba yan?).

Bakasyon mode

Grabe 2 tulog nalang pasko na! Wuhuu! Ang bilis na talaga ng panahon. Parang kelan lang nung nagsimula akong mag-work sa globe at mag-stay dito sa manila tapos ngayon nandito pa din ako tamad na tamad dahil bakasyon-mode na ko. Haha. (Kasi naman bakit di pa kami pauwiin nalang at makatulog nalang sa bahay) Ai! joke lang naman yon, syempre dapat ok lang sakin na nandito pa sa opisina. Baka naman sabihin sakin ng boss ko eh gusto ko palang matulog eh di umuwe na ko't matulog nalang at wala na kong babalikang trabaho. Mas masaklap naman yon. Hehe.

Handa na ba kayo for christmas??? Hmmm, naka-dalawang simbang gabi lang yata ako. Hihi. Ai tatlo pala! (so proud ka pa na naka-tatlo ka lang?!) Ang aga-aga kasi. Tapos naka-3 na yata akong christmas party simula nung 15 palang. At syempre hindi mawawala ang exchange gifts, kainan at pikchuran! Ewan ko nga ba, ganun talaga eh. Iba talaga mag-celebrate ang pinoy kapag christmas. Parang lahat masaya. Parang lahat excited. Parang lahat busy. At parang lahat kinakalimutan munang mag-diet. Haha. Nung makalawa nga mahilo-hilo ko sa dami ng tao sa Megamall. Parang pyesta! Lahat busy sa pamimili. Ganun din kahapon sa Greenbelt, Landmark, Glorietta at SM! Yan ba ang mahirap na bansa??? Hehe.

Ayala Systems CHRISTmas Party!

Ayun, nagkagulo na! Haha.

Simbang Gabi

Bakit ba ang simbang gabi eh sa umaga sine-celebrate??? Eh di kung ganon, dapat ba ang dawn mass eh simbang gabi din ang tawag??? (Bakit ba naman kasi affected ka?) Ang aga naman kasi ng misa. Yun lang un eh. Hehe. Medyo mahirap lang gumising ng maaga. Eto naman kasing si Mark gusto pa sa malayo kami magsimba samantalang may malapit naman. Pati nakakatakot, napraning kasi ko kanina dahil 3AM ako nagising at naalala ko yung movie na "Paranormal Activity" at "Exorcism of Emily Rose", sabi kasi dun, 3AM is the demonic hour. Waaaahhh! Medyo nahirapan tuloy ako bumangon. At ayun pagbangon ko, lagi kong nilalaro yung pusa namin sa bahay para may kasama ko. Medyo maingay lang sya dahil naglalandi pero ok lang atleast may kasama. Haha.

Halos 4AM na ng dumating kami sa San Roque at medyo nakakabigla kasi ang dami ng tao. Tuwing linggo kasi pag nagsisimba kami dun medyo hanggang sa gilid lang ng simbahan ang tao, pero kanina umabot hanggang sa kalsada! Whew! Kaso medyo nainis lang ako kasi karamihan din naman sa mga nakita ko eh mga nandun lang para pumorma. Isa pang napansin ko, wala palang 2nd reading ang misa kapag ganon??? Hindi naman talaga kasi ko nagsisimbang gabi, siguro last simbang gabi ko eh nung elementary pa ko. (ay! nahiya naman ako) At nung mga panahong yun, hindi ko rin naman talaga intensyon na makinig sa misa. Ang sakin lang nun eh makumpleto ang 9 na misa at mag-wish. Hehe. Pero syempre iba na ngayon. Hindi na ko naniniwala na matutupad ang wish mo kapag nakumpleto mo yung 9 na gabi umaga. Bakit? Kasi hindi ka naman hinihingan ni God ng kundisyon para igrant ang wish mo eh. He will give everything you wish for in His own time. Sa ngayon, parang ginagawa ko nalang sya as pasasalamat. Oha! Oha!

Red Carpet

Lights. Camera. Action!

Oh di ba! San ka pa! Walang ka-effort-effort. Hehe. Red Carpet ang theme ng Lord's Day namin last Saturday. Halata naman di ba?! Hehe. Lahat nag-effort na magbihis at mag-ayos for this celebration. Glams ang stars indeed showers the red carpet as our brothers and sisters in Christ one by one arrived and entered the hall wearing not only their suits and dresses but their spirit ready to praise GOD.

Simula't sapol, hindi ko na talaga binalak mag-suit. Kasi naman unang-una wala naman akong ganon. Pangalawa, wala din naman akong mahihingi mahihiraman na ka-size ko. At panghuli, ayoko din naman na magrent pa. Alam nyo naman, magpa-pasko na, kelangan magtipid dahil magastos (pano magtitipid kapag magastos?? huh??). Kaya ayun, parang usual day lang in office ang suot ko, nadagdagan lang ng neck tie kaya parang magbebenta lang ng condo. Hehe. Actually pati nga yung neck tie hiniram ko lang. Pabili na nga sana ko nun, naisip ko naman kasi magagamit ko din naman in the future yun kung bibili nalang ako ng sarili. Kaso nung babayaran ko na sa cashier umandar na naman yung ka-kuriputan ko. Mas naisip ko na ipanood nalang ng sine. Kaya ayun sinoli ko ulit. (nak nang!)

Kahapon ng umaga, as usual dahil walang pasok, maaga kong nagising. (Kapag may pasok, tanghali na kong nagigising at antok na antok pa! Samantalang kapag walang pasok ang aga-aga kong nagigising at hirap na hirap ng gumawa ng tulog!) Nilaban ko na rin yung mga isusuot ko para sa gabi, buti nalang maaraw, madaling matutuyo. Kain tapos ligo agad. Naalala ko kasi na nag-pramis nga pala ko kay Aldine(brother ko sa household) na tutulong ako sa pag-aayos ng venue. Sabi nya mga 10am nandun na sila. So nung mga 10:30am, paalis palang ako ng bahay, tinext ko xa.

Ako: Dyan n kau smbhayan?

Aldine: Ppunta plng ako

Ako: 10am pala nandun n ah!

(Ano ba naman jd hindi ka na nasanay sa mga SFC) Buti nalang hindi ko inagahan. Hayyy. Inabot kami ng hanggang 5:30pm sa pag-aayos ng venue. Sobrang bagal ng paggawa namin kasi konti lang kaming nagpunta. Yung iba nung bandang 4pm na nakadating. Pero ok naman. Natapos naman namin ang mga dapat tapusin at nagawa ang mga dapat gawin. 6pm ang call time ng celebration at 5:30pm ako umalis ng venue para umuwe, maligo at magbihis. Tsk! tsk! Pano yun??? Sabi ni Kuya Leo kaya daw yun. 30 minutes?!?!

Nakabalik ako at around 7:00 at salamat naman at may mga on time. Akala ko naman kokonti pa rin ang dadatnan ko. Alam nyo naman... And then siguro mga 7:30pm nag-start na yung celebration. It was as usual started with a worship then the Lord's Day ceremony. This time, 2 grup lang yung nag-compete sa presentations, nung time kasi namin 3 grups kami. Pero nakaktuwa naman kasi pinaghandaan din talaga nila. At syempre, mawawala ba naman ang walang kamatayang picturan, kulitan, kainan at katatawanan?! Ayun parang mga nakawalang bata at parang ngayon lang naka-experience ng kamera. Picture dito, picture dun, kain dito, kain dun. May iba pa na feeling artista, kung kani-kanino nagpapa-picture. Ngiti ng ngiti at halos parang gusto kada galaw may picture. May iba naman na pasimple lang, habang busyng-busy ang iba sya naman eh kain ng kain. At syempre, ako naman, sakto lang (weh!). Konting picture (konti??!), at moderate lang din ang pagkain. (talaga lang ah?!?)

The night is a big success! Natutuwa kaming lahat dahil nadagdagan na naman ang army ni God through the efforts of this community. Kudos din sa Music Ministry ng Fatima chapter dahil sinalba nila yung full band sana na gagawin ng POLA. Ganun din, talaga namang pinaghandaan din ang food. Kahit kakaunti lang silang nagluto at nag-ayos, through God's grace nairaos din lahat. Nothing is really impossible with God. It's been a great night for all of us and I hope maging active yung mga bagong graduates at makasama namin sila sa lahat ng activities and gatherings.

For all of these may God be Praised!

Globe PS Christmas Party!

Ayun na. Nagsimula na ang mga christmas party. At pinangunahan na ng Globe. Hehe. Last Friday, sinugod namin ang bahay nila Sir Paolo sa QC para dun manggulo. Dun kasi ginanap yung christmas party ng department namin sa Globe. Hindi na daw kasi nagki-Christmas party ang buong company ng Globe simula last yir kaya sila nalang ang nag-aayos ng party per department. At ayun, kila Sir Pao ang naisipan nilang venue. At sa fud, syempre, patak-patak.

Nung una dapat hindi talaga ko makaka-sama sa party. Kasi naman lagi nalang may nasasabay na activity sa SFC, eh simula pa rin naman nung una, priority ko talaga ang service, kaya madalas hindi talaga ko nakakasama sa mga kaguluhan ng mga friends dito sa opis. At ayun, nung friday night dapat pupunta ko ng rehearsal ng music ministry sa SFC, pero dahil nga sa ilang beses ko ng na-mimiss ang mga lakad ng mga opismeyt, sumama na ko this time at sila naman ang sinamahan ko.

Umalis kami dito sa opis ng mga quarter to 5pm, traffic daw kasi sa C5 lalo na sa EDSA kaya dapat maaga. Sa mga ganitong lakad, hindi talaga ko natutulog sa byahe. Gusto ko kasi nakikita kung san kami dumadaan. Ewan ko ba, mahilig talaga ko sa landmark. (favorite subject ko eh History at Geography... weird?) Tsaka, gusto ko kasing maging pamilyar sa mga lugar dito sa Manila. Wala lang, para hindi ako maligaw kung san man ako mapunta. Hehe. At ayun, maaga nga kaming nakarating. Maagang-maaga!

Halos kami palang ang tao dun ng makarating. Kaya ayun medyo umiglip muna ko sa pagkalaki-laki at pagkalambot-lambot na sala set (pagpasensyahan nyo na ngayon lang naka-experience ng pang-mayamang gamit). At ayun, di rin naman nagtagal nagsi-datingan na rin ang iba pa naming kasama at nagsi-pwestuhan na. Saan pa ba?! Eh di sa kainan! Hehe.

Happy CHRISTmas! (^^,)

Speaker

Hayyy. Nung una ayoko talaga, kaso yung mga pinagsabihan ko ang sabi sakin pumunta daw ako. Kaya ayun, kahapon natuloy din ang pagge-guest speaker ko sa skul ko dati nung high school.

Nung tumawag kasi sakin last Friday ng umagang-umaga yung may-ari nung skul at ini-invite nga ako na mag-guest speaker nga sa opening ng Foundation Anniversary ng CDSC (Colegio de Sto. Cristo), parang ayoko talaga. Kasi unang-una, may pasok ako, December 8, Tuesday. Sayang naman yung sahod ko kapag umabsent ako kasi wala na naman akong leave. Isa pa, kelangan ko pa umuwi ng Bulacan para lang mag-speech, nakakapagod. Tapos pamasahe pa, tsaka may rehearsal din kami ng gabi na yun kaya parang 90% na talaga na ayoko. Kaya ayun sabi ko nalang magpapa-alam muna ko sa boss ko tapos text ko nalang sila kung pano, pero nag-iisip na talaga ko ng ida-dahilan nun para 'di makapunta.

Nung umaga ng Friday habang nasa opis, isip talaga ko ng isip kung pupunta ba ko. Tumawag din kasi sakin si mami, parang gusto nya na pumunta ko. Tapos yun nga pati yung mga pinagsabihan ko sabi nila magandang opportunity din yun tsaka achievement. Ang hirap tuloy.

At the end of the day nag-decide na ko na tumuloy na. Kasi nahihiya din naman ako sa may-ari nung skul. Baka sabihin ako pa yung nagmamalaki. Pati sabi nga nila minsan lang yun. Kaya nag-confirm na rin ako sa kanila na pupunta na ko. Sabi ko nalang kay God sya na bahala sakin.

Then ayun nga umuwi na ko ng Bulacan nung Monday after ko sa opis. Nung gabi na rin na yun ko ginawa yung draft ng sasabihin ko. At ayun, kahapon habang nagsasalita ako sa harap ng mga studyante parang di na talaga ko nakaramdam ng kaba o takot. Siguro dahil medyo nasanay na rin ako sa SFC(Singles For Christ), madalas kasi nagshe-share din ako dun o kaya nagli-lead ng prayer sa lahat. Thankful talaga ko kay God kasi napa-abot ko yung mga experiences at yung mga realizations na pinaramdam nya sakin.

Isa pang magandang nangyari, nakuha ko na din sa wakas yung diploma ko dun. Sa tinagal-tagal ng panahon eh hindi ko pa yun nakukuha o nasisilayan manlang. Hehe. Ayaw pa kasi sakin talagang ibigay yun kasi 'di pa ko bayad sa annual namin. Eh ayoko naman talaga kasing kumuha nun kasi ang pangit-pangit. Tapos bali-baliktad pa yung mga pictures ng iba kong classmates. Pero ayun, bago ko umuwi kahapon binigay na sakin yung diploma pati yung annual. Thank God!

Studio

"Music min kita kits 7pm jobe maysilo."

Gaya nga ng nasabi ko before, member ako ng music ministry namin sa SFC-POLA. At since sa Saturday (December 12) na ang Lord's Day celebration namin, kelangan naming mag-praktis ng mga kakantahin for the occasion. Isa pa, balak kasi nilang mag-full band kaya kelangan talaga ng praktis. Usually, nagsisimba kami ni Mark sa San Roque ng 7:15pm but since 7pm ang call time ng music min, 6pm sana kami magsisimba. Ang kaso, itong si Mark, hindi umabot sa misa! hmp... (Member din si Mark ng music min) Galing daw syang MOA at sinamahan yung pinsan nyang galing Baguio. Ok. Forgiven.

Dumating kami sa Jollibee Maysilo mga 7:20pm at ayun, as usual hindi pa rin kumpleto ang grupo, kaya kumain muna kami. After nun, nilakad nalang namin from Maysilo gang dun sa pagpapraktisan naming studio sa may Boni Ave. malapit sa Club Mwah. At pagdating namin sa studio...     computer shop na pala. Wala na yung studio. Nyeh! Akala ko nakapagpa-reserve na sila bago pa man kami mag-praktis. Pero ayun, ano pa bang magagawa? Hinintay nalang namin yung iba dun. Pagdating nila Kuya Leo, nag-try naman kami dun sa Barangka. Meron daw studio dun sabi ni Kuya Egie (chapter head namin sa SFC). Ok, lumayo pa kami nung una meron naman pala sa barangka. Haha.

Pagdating namin sa place...     sarado. Waaaattt??!! Hayyy, makakapag-praktis ba kami? Buti naman my kumausap samin nung lilingap-lingap kami sa studio. Binigay nung babae yung number nung may-ari ng Dredd (studio) at ayun, na-kontak naman ni Kuya Leo. Ang kaso...    wala palang instrument na available. Narentahan daw lahat kaya sarado. Hayyy... Pero buti nalang natanong ni Kuya Leo kung san meron pang studio na pwede, at sabi nung may-ari ng Dredd, sa Roaa daw sa San Joaquin. Kaso ang sabi nila Jan-Jan mahal daw dun. So pano na? Bago pa man kami maka-alis sa studio na yun, may dumaan dun na 4 na lalaki na parang naghahanap din ng studio. Yung 2 may dalang gitara. At yun, hinabol nila Doc Anna at Kuya Leo para tanungin kung may alam sila na iba pang studio. Pagbalik nila Kuya Leo, sabi nila wala na daw alam yung 4 na lalaki. Wala na kaming choice kundi dun sa Roaa. Sayang naman yung gabi kung hindi kami makakapag-praktis.

Nag-taxi nalang kami para mabilis. Past 8pm na kasi nun. At pagdating namin sa Roaa, thank God at sa wakas eh bukas sila at my available na studio! Yipee! At ang nakakatuwa pa,  P120 lang pala per hour. Air-conditioned room pa! First time ko din to mag-rehearse sa studio kaya medyo excited akong mag-ingay. Hehe. At 'di nagtagal habang nagpa-praktis na kami, nakita namin sa labas ng studio yung 4 na lalaki na nakita namin sa barangka na sabi eh wala na silang alam na studio. (Wala na palang alam ah)

Ayun, naging ok naman yung una naming praktis, kahit medyo sabog pa ang drums. Todo bigay kami nila Doc Anna. Haha. Hope maging maganda ang kalabasan ng mga kakantahin namin sa Lord's Day. For all of these, May God be Praised.

At Last!

Jan-Jan: San ka na? dito nko. cnbi ng auko nghhnty eh. hmpf. twag k skn

Hai nako 'tong si Jan-Jan masyadong strikto! Para 5 mins. lang naman akong late. (Nagpapaliwanag pa!) Hehe. Nagpasama kase ko sa kanya last Saturday na bumili ng gitara. Sya expert eh. Ehe. Magkikita sa Mcdo Boni barangka 1pm, eh quarter plang nandun na agad sya kaya naghintay tuloy sya! (Sinisi pa!, haha)

Sabi nya sa Sta. Mesa daw bilihan ng gitara. Maganda daw quality. At since medyo malapit lang naman kami dun, dun na kami nagpunta. Natatawa nga ako sa sarili ko kasi wala akong kaalam-alam sa lugar. Parang bata. Kada may kakaiba lagi kong tinatanung kay Jan-Jan kung nasan na kami, parang mawawala, haha. At habang nasa daan, eto namang si Jan-Jan eh na-inspire mag-share ng love life nya. Yihee!

Ng dumating kami sa mga tindahan, ayun nagtanong-tanong na 'tong si Jan-Jan ng mga gitara. Nakakatuwa sya kasi 'di nya ko pine-pressure sa pagpili. Sya bahala, sya din ang tumatawad. Sinasabi nya sakin kung maganda. So ayun, palipat-lipat kami ng tindahan. Kada labas namin sa tindahan ang dami kong tinatanung sa kanya about sa mga napag-uusapan nila nung mga nagtitinda. (Anu pinagkaiba ng nylon strings sa steel? Pareho lang ba tunog nila? Mas maganda ba ang fiber sa kahoy? Ano ba yung pickup? etc.) Since first time ko palang talaga maggi-gitara, wala talaga kong alam sa mga yun. Hehe. Pati andami talagang mga instruments! (Music Stores yun, what do you expect???) Siguro in less than  an hour na pagtingin-tingin sa mga tindahan meron na kong napiling bilihan. Sabi din ni Jan-Jan maganda na yun. P2,500 daw ksama na yung pickup, bag at strap. Yung medyo color red sana ang gusto ko, kaso nung pina-check ko kay Jan-Jan may mga scratches pala, kaya yung itim nalang ang kinuha ko. Sabi pa nga ni Jan-Jan, "Wow, puti nga ang gusto mo. Puting-puti ang napili mo eh!, haha" Sabi ko kasi sa kanya nung una kulay puti ang gusto kong kulay ng gitara. Puti as in Puti talaga. Haha. Since ilalagay pa yung pickup sa gitara, inaya muna ko ni Jan-Jan sa Centerpoint, sinabi namin sa tindero na babalikan nalang namin.

Mga 1 oras din siguro kami sa Centerpoint hanggang sa naisipan naming bumalik. Naaliw kasi kami sa mga adik na naglalaro sa Quantum. Hehe. Pagbalik namin sa tindahan.......

Tindero: Ay sir may problema!

Ako: (Nagtataka at hinihintay ang susunod na sasabihin ng lalaki)

Tindero: Binenta na po namin sa kanila (Sabay turo sa mga lalaki na pinagbentahan nila ng gitara) yung gitara. Antagal nyo po kasi akala namin 'di na kayo babalik. Hindi na po kasi kami naniniwala sa mga customer na sasabihing babalik tapos hindi na bumabalik.

Jan-Jan: Huh? Bakit ganun?!

Tindero: Eh akala kasi namin hindi na kayo babalik. Sana nagdeposit kayo. Gusto nyo sir pumili nalang kayo ng ibang kulay?

Ako: (Sa isip-isip: binenta nyo yung bibilin ko sana at ngayon gusto nyong bumili pa ko sa inyo?!)

Tindero: O kaya sir ipipili ko nalang kayo dun sa isa naming tindahan. (sabay turo sa kabilang kalsada)

Jan-Jan: Jd ikaw nalang pumili. Sige kuya kami nalang ang pupunta.

Ayun lumabas na kami. Badtrip! Ano bang klase yun? 'di ba kami mukang kapani-paniwala ni Jan-Jan sa mala-anghel naming itsura??? (walang kokontra, blog ko 'to!, hehe) Hai nako. At gusto pa nya sya na pipili ng bibilin ko para sa kanila pa rin kami bumili?! Hayyyyyyyyy... Kalma, kalma...

Dahil nga sa nabuwisit na nila kami, dun nalang kami tumingin ulit sa una naming tiningnan na tindahan ni Jan-Jan. Nung una wala pa kong mapili. Parang na-desperado na yata ako dahil sa tindero kanina. Pero 'di naman nagtagal may nagustuha na rin ako. Hmmmm, kulay dark maroon sya. Kasing ganda din sya nung dapat na bibilin ko kanina pero mas naka-mura kami. P2,200 lang ang turing samin kasma na lahat. Great! So hindi na ko nagdalawang-isip pa! pinalagyan na namin ng pickup at hinintay na rin namin dahil baka na naman pag umalis kami at balikan nalang eh mabenta pa ulit. Haha.

Ayun, masaya naman ako sa nabili ko. Isa pa, nakamura pa ko! Salamat at matiyaga si Jan-Jan sa pagsama sakin. Hehe. Hindi ko pa napipicturan eh. Post ko nalang minsan. Sana matuto ko agad.

The Twilight Saga

"Ayoko lang kasi masyado ng maraming may gusto nun, ayoko ng makisali, hehe."

Yan ang lagi kong sinasagot tuwing may nagtatanong sakin bakit ayaw ko sa Twilight. Eh bakit nga ba? Actually hindi naman talaga sa ayaw ko sa twilight. Ewan ko ba. Nung una kasing lumabas ang Twilight parang lahat nalang ng tao baliw na baliw dun. Parang OA na. Kaya ayun ayoko ng panuorin (baliktad ang logic, haha). Tapos kapag nakikita ko yung malaking poster nun sa Megamall kapag nadadaan ako dun naiisip ko pa ang korni kasi my vampire-vampire pang nalalaman. Iniisip ko, "Human maiinlove sa vampire? napaka-common na novel".

Ayun, kahapon bago ko umuwe ng mandaluyong nanuod kami sa mega nila Aldine, Mark M. at Chito ng New Moon (ayaw pala ng Twilight ah!). Hehe. Eh kasi ganito yon, magpapaliwanag ako! Nung mga time na wala akong magawa sa apartment ng weekend ng tanghali, tinanong ko si Carlota (housemate):

Ako: Napanuod mu na yung dvd mo? (may inuwi syang dvd nung friday)

Lota: Ou, maganda pala Twilight!

Ako: Ah talaga? (Gusto ng panuorin)

Lota: Gusto mo? panuorin mo maganda!

Ako: (Nagdadalawang-isip dahil inaalalang marami na syang pinagsabihang ayaw nya yun panuorin) Sige, patingin nga. (pakipot pa!)

Pagkatapos kong mapanuod........maganda pala, hehe(napaka-common na novel pala ah!). Eh sori naman! Pwedeng magkamali? Hehe. Pero ok lang naman, hindi naman ako naging kasing baliw ng iba. Sakto lang. Kaya yun, nag-aya na rin ako manuod ng New Moon, syempre interesado na ko. Kaso bitin. Haii, may part 3 pa pala. Manunuod din siguro ko nun. Hehe.

That's my boy!

It's birthday again! Talaga naman, ang daming nagbe-birthday kapag patapos na ang taon and this time it's Kua Leo's! Who's Kua Leo?

Hmmm, nakilala ko si Kua Leo through SFC(Singles For Christ) Community. Nung time na yun isa pa sya sa di ko pa masyadong napapansin kasi iba ang hawak nyang participants, ang mga kakilala ko lang syempre eh yung mga madalas kumausap sakin. First impression ko kay kua Leo, parang suplado. Kasi nga di nya ko pinapansin napapansin. Haha.

Habang tumatagal syempre mas lalo kong nakikilala si kua Leo. Hindi naman pala sya suplado. In fact, may sapi din pala to, may topak din kagaya namin. Haha. Sa totoo lang, tumaas ang repect ko dito kay kua Leo nung mga panahong nakikilala ko na sya, kasi sobrang dedicated sya sa pagse-serve sa community(He is already 7 years in the community) and he never complain. Pati basta nakakatuwa sya, hindi ka maiilang sa kanya. Mabait, matalino, masipag, masarap kasama, maraming napapansin, magaling makaramdam, songer, mahilig mang-asar, kengkoy, thoughtful... other side naman, hmmm... (nahirapan? haha) Meron bang bad side si Kua Leo??? Siguro dahil sa hindi pa talaga kami ganun nagkakakilala ng lubusan, wala pa kong nakikitang bad side, well tingnan natin...hehe..

HaPpY Birthday Kuya Leo!

(That's my boy ang title dahil muka syang kasali lang sa "That's My Boy" dun sa favorite nyang picture nya 

na wallpaper nya sa phone at primary picture nya sa facebook, hehe)

Harry Potter Movie Mistakes

Just got these photos from moviemistakes.com. Funny as I haven't noticed these mistakes when I've already watched these movies many times. (hindi observant, hehe)

 

 

Nice!.. hehe.. (^^,)

Music Min for CFC

hmmm, wala namang masyadong importante sa blog na 'to. Gusto ko lang ikwento na nag-music min kami(nila Gail at Aldine) sa assembly ng CFC(Couples For Christ) last friday. Wala lang, nakakatuwa kasi bagong experience. Kasama ko sa Music Ministry ng SFC. Last friday, ewan ko ba, kulang ang Music Min ng CFC ng POLA(Parish of Our Lady of the Abandoned) kaya kumuha sila sa SFC. Ayun pagdating ko sa chapel hinila agad ako ni Gail sa harap, ni hindi ko manlang na-experience na umupo muna. Haha. Pero ok lang, gusto ko talagang kumakanta. Pati masaya talaga kasi andaming tao (so pasikat ka?!). Hindi naman, hindi kaya maganda boses ko, alam ko naman 'yun, pero masaya kasi 'yung feeling na ikaw 'yung nagli-lead ng maraming tao sa worship songs, 'yun lang.

Banidoso

Birthday po ulet!, this time its Alex's.

Sino ba si Alex??? Tulad ni Lorie at Monch, nakilala ko si Alex sa Pelatis. Nung una, ilag ako dito, kasi naman sobrang misteryoso ng dating, ang arte! Haha. Hindi nya kasi masyadong kinakausap 'yung mga 'di nya ka-close (tulad ko), ang kakilala lang nya eh 'yung mga ka-close nya kaya ayun. Tapos ang napansin ko pa dito kay Alex laging bulong ng bulong sa mga kaibigan nya, feeling ko tuloy laging may issue. Ewan ko ba, basta parang laging may nalalaman syang showbiz chikka. Haha. Isa pang naalala ko kay Alex nung hindi pa kami ganung ka-close eh nung naka-sama ko sya sa isang project. Tapos ang bilis nyang nagawa yung binigay kong task sa kanya (Integrator kasi ko dati sa AOR, eh kinailangan namin ng tulong kaya kasama si Alex sa backup), napahanga tuloy nya talaga ko nun(magaling! magaling!). Mabilis! Hehe.

I can say na medyo nakilala ko si Alex nung nagresign na ang halos lahat ng naka-close nya sa Pelatis. Syempre, alangan namang 'di pa nya ko masyadong pansinin eh apat nalang kaming natira don. Hehe. Ilang months din kami nagkasama ng ganun lang kami kadami kakonti, kaya ayun medyo naging kampante na 'yung loob ko sa kanya hanggang sa ayun nga, nagsara na 'yung company. 'Di din naman nagtagal after namin mawala sa Pelatis, lagi na ulit kami nagkikita ni Alex. Una, dahil kila Lorie at pangalawa, dahil sa SFC(Singles For Christ).

Si Alex na ata ang pinaka-badingdoso banidosong nakilala ko sa tanang buhay ko. Haha. Hay nako, natural nalang sa kanya ang pagiging maarte. Ayaw nya ng mainit, mga mumurahin, at ayaw nyang nagpapagupit sa tig-P40 na pagupitan. Ang nakakatuwa kay Alex, halos kabisado nya ang mga malls malapit sa mandaluyong, lahat ng puntahan, lahat ng simbahan, skwelahan, palengke, talipapa, sementeryo, PUJ at TODA, kaya kapag may hindi ako alam na lugar o kung may pupuntahan ako si Alex talaga ang tanungan ko, in short para syang Google map ng mandaluyong. Ano pa ba? medyo generous naman din to kapag mapera, madaldal, matanong, mahilig maki-usyoso, matalino kaso tamad lang. Haha.

 HaPpY Birthday Alex!

 One more thing, mahilig din pala to magpa-picture. Haha.

Almost!

1:30AM naglalakad kami ni Mark sa Barangka Drive pauwi ng biglang...

Mark: Ui jd! (sabay hatak sa kamay ko at dali-daling nag-shift ng paglakad pabalik sa pinanggalingan namin)
Ako: Bakit? (nabigla, taranta, pero sumunod naman ako sa kanya)

Bago mangyari yun, may pinag-uusapan kami ni Mark na medyo seryoso, kaya nagulat ako nung bigla nya kong in-interrupt sa sinasabi ko dahil nga bigla nya kong tinawag sabay hatak. Nung hinatak nya ko, dun ko nakita na may lalaki pala sa likod namin na kahina-hinala ang itsura. Siguro mga 2 steps nalang talaga 'yung layo nya samin nung napalingon ako sa kanya. Grabe! kinabahan talaga ko nung nakita ko yung lalaki. Hindi ko kasi sya napansin na sumusunod samin. Sabi sakin ni Mark, bigla nalang daw talagang sumulpot 'yun sa likod namin. Bali 'di pa kasi kami nakakalayo sa Mcdo nun, tapos sabi nya, nung dumaan daw kami sa kanto(Sulatan St.), may nakita syang lalaki dun na nakatayo. Maya-maya lang after namin makalampas dun, napansin na daw nya na sumusunod na samin hanggang sa palapit na ng palapit. Wala kaming kasabay na naglalakad nun sa kalye, wala din masyadong nagdadaan na sasakyan, kaya kung iisipin mo na baka normal lang sya eh bakit sa likod pa namin sya dumidikit eh ang luwag-luwag ng kalye, pwede naman sya sa kabila, o kaya 'wag naman syang masyadong malapit samin. Kinakabahan na daw si Mark nung time na napansin  na nga nya na sinusundan kami nung lalaki, ako naman walang kamalay-malay. Nung nakita ko 'yung lalaki nung paglingon ko nakita kong parang kinabahan din s'ya. Tsaka halata sa kanyang may gagawin talaga s'yang 'di maganda. Bigla kasi syang nataranta. Basta, hirap paliwanag nung reaksyon nya. Nung bigla kaming lumiko pabalik, ayun nga parang nangilag yung lalaki. Kami naman ni Mark lakad ng mabilis pabalik sa Mcdo, marami kasing tricycle driver dun, atleast ma-tao. Habang naglalakad kami pabalik, tinitingnan-tingnan ni Mark kung san pupunta 'yung lalaki, tapos maya-maya sabi ni Mark pinara daw 'yung tricycle na pabalik sa Boni tsaka sumakay papuntang crossing. Kita mo, bakit naman bigla syang sumakay after namin umalis? Para hindi mapansin na holdaper nga sya? Patay malisya? Eh kung nung una palang plano na nyang sumakay ng tricycle, eh d sana sa pila nalang sya sumakay. O kaya 'yung sinakyan nyang tricycle eh 'yung papuntang crossing talaga. At tsaka ano naman ang tinatayo n'ya sa kanto bago kami madaan don? At kailangan pagdaan namin sasabayan nya kami? Kaya ayun, thank God talaga at walang nangyari samin. Pasalamat din talaga kong kasama ko si Mark nun, minsan kasi ako lang mag-isa naglalakad. Isa pa, sanay naman talaga kami ni Mark na naglalakad dun, wala namang nagyayari. Tsaka maliwanag sa gawi na 'yun. Ang lakas ng pakiramdam ni Mark. Ang galing. Hehe.

Simoy ng Gastos

Ayun, nag-aayos na sa kahabaan ng Ayala Ave. ng christmas decor. At ang pinaka-nagustuhan ko talaga eh ang pagtatanim nila ng poinsettia sa island. Cute 'di ba? Hehe.

Naamoy ko na ang simoy ng gastos, ilang tulog nalang pasko na! Yipee! (^^,)

Hapi Berday to me!

Pagbukas ko ng pinto ng bahay kahapon ng umaga paggising ko ito agad ang nakita ko. Balloons. At purple* ah! Hehe. Wala bang party hats??? Ang hilig talaga sa surprise nila dadi.

Naalala ko last yir plano ko konti lang ang bisita ko. Mga close friends nung high school, college at sa work lang. At ganun din, paggising ko ng umaga at paglabas ko sa pinto, aba! bakit may lona sa bakuran namin?!? Ang inaakala kong close friends lang na bisita ay naging buong baranggay na. Simula sa mga kapit-bahay namin, mga kamag-anak, mga kumare ni mami at family friends, ayun naki-celebrate sakin. Sabi tuloy ng mga classmates ko, "wala palang bisita ah!" haiii, sori ah, ako din akala ko konti lang bisita ko. Hehe. Pero 'di naman ako nagko-complain. Masyado lang akong na-surprised. Pati ok lang naman sakin. Masaya ko syempre. Tapos andami-dami palang niluto nila mami (kinailangan ba naman ng 3 cook at mga katulong sa kusina, anu pa!). Merong pang order na ice-cream. Simula gate namin hanggang sala hanggang sa likod ng bahay may bisita. Akala tuloy nila 21 na 'ko. Hehe.

This yir, 21 na talaga ko. Actually wala talaga kong balak maghanda. Eh kaso ayun, bigla nalang. Mga close friends na available sa bulacan lang ang bisita ko, eh anu pa nga ba? eh di syempre naiba na naman. Hehe. Nagluto ako ng 2 kilong carbonara (Nung undas dapat ako magluluto ng carbonara, pero 'yung pinsan ko na kasi nagdala ng mga pagkain). First time ko. Hehe. Nagpaturo ako kay lorie, tsaka dito sa kasama ko sa opisina. Kinakabahan pa ko nung una kasi 'di ako sigurado kung ano magiging lasa nun kapag ako ang nagluto.

Nung nasa grocery na 'ko eh di ayun kuha ng kuha ng mga kailangan. Napag-isip-isip ko ang mamahal pala ng ingredients, 1k lang budget ko (eh bakit ba kasi naisipan mo 'yang carbonara?!). Gusto ko carbonara kasi para maiba naman. Lagi nalang palabok at spaghetti. Tapos ayun nga, binigyan din ako ni dadi ng 120 para sa tatlong 2litro ng softdrinks. Nung malapit na ko sa cashier, sabi ko kay God, "Lord sana magkasya pera ko dito(sa binili ko)" Then nung magbabayad na ko, ang bill ko ay dyaaraaaann!... P1,123.65. Sabi ko kay God, "Lord sakto nga, wala manlang akong sukli, hehe" (Nagreklamo pa!).

Tapos ayun nung nagluluto na'ko:

Nanay: (tingin sa niluluto 'ko) Ganyan ba talaga lutuin 'yan?

Ako: Ou ganito. (sa totoo lang kinakabahan na'ko nun dahil 'di ako sigurado, haha)

Maya-maya:

Jewel: (tingin sa niluluto 'ko) Bakit ganyan kuya?
Ako: Bakit?
Jewel: Parang sauce ng lumpia.
Ako: Hindi noh! Ang bango nga eh.
Jewel: Ganyan ba talaga lutuin 'yan?
Ako: (Naiiyak na dahil 'di ko rin alam kung ganun nga ba lutuin 'yun, haha)

'Di nagtagal, halos luto na 'yung carbonara. At nung tinikman ko...wuhuu lasang carbonara na nga s'ya! Hehe, tinimpla ko nalang at nilagay 'yung ham, bacon at mushroom. Pagkalagay ko ng sahog...mukang napadami. Hala! parang naging ulam! Hehe, napadami ang ham at bacon. Hay 'di bali na, basta masarap naman s'ya. Nung time na nagluluto ako wala manlang nagrereply sa mga invited ko, akala ko tuloy wala na kong magiging bisita. Sayang naman 'yung effort ko, huhu. Pero ayun pagdating ng mga 4pm nagsimulang magdatingan na ang mga hinayupak. Mga hindi nagrereply akala ko tuloy hindi na sila pupunta.

At 'yun nga andami ko na naman bisita, pero 'di na kasing dami nung dati. Nagpaluto din pala si mami ng palabok, at nagluto din ng maja blanca. Kaya pala busyng-busy sila. Nasorpresa na naman ako, hehe. Nakaktuwa kasi maraming nasarapan sa luto ko, well...tinatanong pa ba 'yon? Kapag ako nagluto, understood na. (Yabang, haha) At the end of the day, It's been a great day indeed!

Salamat sa mga bumati sakin sa text, facebook at fs!
Sa mga tumawag at nag-abala sobrang salamat din!

*kaya purple 'yung balloons eh galing pala 'yun sa debut at hindi talaga pinagawa para sa birthday ko.

Undas

Tradisyon na ng pinoy ang pagdalaw sa sementeryo twing November 1. Pero bakit nga ba november 1 eh ang araw naman talaga ng mga kaluluwa eh november 2?? Dahil ba sa halloween eh October 31?? (anong konek?) Basta November 1!, meron din namang ibang family na November 2 dumadalaw sa mga patay nila para daw konti nalang ang tao. (Takot kaya sila sa tao???) Mas masaya kaya kapag maraming tao!, Hehe.

Hmmm, sa panahon ngayon iba-iba na dahilan ng mga pinoy sa pagpunta sa sementeryo. Mayrong para maka-gala lang, maka-tambay, magnegosyo, magtinda-tinda, mag-chicks gazing, boys gazing, merong para makipag-yabangan sa mga matagal ng 'di nakikitang kamag-anak, mayron naman para makipag-chismisan lang, para makipag-magandahan ng puntod, meron para makita 'yung mga classmates nung elementary high school o college, meron din naman na talagang para sumunod sa tradisyon at iba pang mga kadahilanan.

Nung bata pa 'ko maghapon talaga kami sa panchon. Umaga palang nandun na kami hanggang gabi. Wala naman kaming ginagawa kundi naka-upo sa harap ng nitso. Kung hindi nakikipag-daldalan sa katabi, nanginginain o kaya nangongolekta ng kandila. Hehe. 'Di ko rin ma-gets bakit nga ba ganun. Maghapon ka naka-bantay dun. Basta ang alam ko lang, gustong-gusto ko kapag sa st. james kami nagpupunta, kasi madaming tindahan dun pati laging may perya. Hehe. Tsaka maluwag dun kasi sa lupa naka-libing 'yung mga patay. Haiii, those old days. Ngayon kasi hapon nalang ako nagpupunta sa panchon, mainit kasi sa tanghali. Mainit na nga 'yung mga kandila mainit pa 'yung sikat ng araw. Redundant. Pati nanlilimahid na rin ang mga tao nun, problema pa masisilungan kung walang bubungan 'yung nitso n'yo o kaya wala kang dalang payong. Kaya ayun, hapon nalang ako nagpupunta para malamig na. Pati matagal na 2 oras ngayon pag dumalaw ako ng sementeryo. "Everything's changed now, isn't it?" - Hermione Granger, Goblet of Fire

Welcome Home

Naiyak talaga ko nung binigay bigla ni Jeana(bunso kong kapatid, 9yrs old) sa'kin to...

(Front)

(Back)

Huhu, hindi ko talaga ma-explain 'yung feeling na 'yun. Sobrang surprised at overwhelmed talaga ko. Sabi nila mami lagi daw n'ya titatanung kung kelan daw ako uuwe. Pati sabi sa'kin ni Jewel(kapatid kong pangalawa, 16yrs old) nakatulog na daw si Jeana nung saturday kakahintay sa'kin sa pag-uwe ko. Nung nabasa ko talaga 'yung "Welcome HOME Kuya" parang sasabog 'yung dibdib ko (this is true) sa sobrang love na pinaramdam n'ya. Tapos kinukwento pa n'ya sa'kin pano n'ya ginawa 'to. Nakakatuwa. Ito talaga 'yung mga bagay na hindi mapapalitan ng kahit ano pa sa mundo. And I thank God for giving me my sibling and the opportunity to experience this kind of Love and joy. I'm definitely Home.

But wait, there's more! (parang TV shopping lang)

(Sulat n'ya sa'kin)

(Cake ko)

No words.

Pila sa terminal

(ES Terminal sa Cubao)

Nagdesyd ako na saturday ng tanghali nalang umuwe (Oct. 31) ng bulacan dahil alam kong uumagahin na naman ang uwe ko kung friday ng gabi ako luluwas. Pero ayun, pagdating ko sa terminal....pagkahaba-habang pila din ang naabutan ko. *sigh*

Usually sa ES Transport ako sumasakay pauwe ng bulacan. Last yir, sa Ortigas pa ko pumapasok, umuwe ako ng bulacan ng friday night. Malakas pa loob ko nun na umuwe dahil 'di ko pa nararanasan ang pumila sa terminal. Pati wala naman akong choice kasi uwian talaga ko (si jd, patawa). Hehe. 5pm ako umalis ng opis at grabe!, mag-aalas syete na ko dumating ng Cubao! (Ayos talaga ang kalye ng EDSA) Ayun, sige patawad na 'yun. Pagbaba ko sa Cubao...naknakan ng dami ng tao sa terminals! Pero wala din naman ako magagawa kundi maki-pila sa kanila, syempre kelangan ko ding umuwe. Kaya 'yun, pumila na nga ako at ng maka-uwe na. Nung nasa pila na 'ko, nun ko lang narealize na umabot na sa terminal ng Baliwag ang balu-baluktot na  pila sa ES at take note, walang bus ang ES sa terminal nila! Waaaaaaaaaa!!!!!!! Gusto ko ng umuwe... huhu... Lahat daw ng bus nila eh nasa biyahe na at 'yung iba pauwe palang. Ilang minuto lang nakalipas, may mga dumating na Kellen bus sa terminal nila. (ES din pala may-ari ng Kellen dito sa Manila). Mas okay ang Kellen kasi mas marami ang capacity. May tatluhang upuan kasi sila, eh ang usual bus ng ES eh panay dalawahan lang. Akala ko magiging mabilis na ang pag-usad ng pila dahil medyo sunod-sunod na pagdating ng mga bus sa terminal, pero ayun pinaasa ko lang ang sarili ko. Hehe, from 7pm 'til 12:30mn ako nakatayo sa pila ng walang kainan. Grabe!, 2am na ko nakauwe sa bahay. 'Di ko inaasahan na magiging ganun katagal ang byahe ko pauwe. Hai, Now I've learned my lesson. Pero ok lang, atleast nakauwe. Hehe.

Since last wik, napag-desisyunan ko na rin na saturday nalang umuwe, naglaba nalang ako nung friday night, para kako paggising ko sa umaga eh tuyo na at uuwe nalang ako. Pero tulad din ng paghihintay ko dati sa pila sa terminal, pinaasa ko lang din ang sarili ko. Paggising ko ng saturday at pag-check ko sa sampay ko, basa lahat. Haaaaaaaa!!!!!! Huhu, na-anggihan pala sa sobrang lakas ni Santi (bagyo) nung gabi na 'yun. Kainis talaga. Ayun dinryer ko ulit. Pagtingin ko labas napaka-makulimlim at punong-puno ng ulap sa langit. Sa isip-isip ko imposibleng umaraw kaya pano kaya ako makakauwe kung 'di ako makaktuyo ng sampay??? Then kinilabutan talaga ko nung pagsilip ko sa veranda(wow mayaman, may veranda!) sumisikat ang araw!!! Napahiya ako ke God, wala nga palang imposible. (Sori po) Ayun sa sobrang tuwa ko hinablot ko na lahat ng sampay ko at pinaarawan sa takas na sikat ng araw. Whew!, Thank God! At 'yun ilang minuto lang naman natuyo na din ang sinampay ko at nakaluwas na nga ako pauwe.

Rubik's Cube

(rubik's cube ni sir pao na sakin na daw at ang kodigo ng moves)

Ayon...Matagal ko ng pinangarap na matutunan ang pagbuo ng Rubik's pero ewan ko ba, tinatamad kasi kong mag-aral. Dati masayang-masaya na ko kapag nakakabuo ng isang side. Hehe. Eh bakit ba! 'yun lang kaya ko eh! Tapos minsan tinuruan na rin ako ni Nath kaso 'di naman talaga pumapasok sa utak ko 'yung mga teknik daw, kaya ayun hindi talaga ko matuto-tuto. Dati naalala ko pa kapag 'di ko talaga mabuo 'yung ribik's, ang ginagawa ko eh binabaklas ko 'yung mga cubes saka ko bubuuin ng magkaka-kulay na para buo na s'ya! Oh 'di ba ang daya!, hehe.

Kahapon habang wala akong ginagawa dito sa opis, nagka-interes ako ulit matuto magbuo ng Rubik's. Ito kasing si Michelle(a.k.a. MAV) masyadong na-adik sa paggulo at pagbuo ng Rubik's, eh katabi ko pa naman kaya lagi kong nakikita. Inggitero ko kaya gusto ko din matuto. Haha. Ayun mabait naman si Michelle kaya tinuruan nya ko ng step-by-step procedures at ng mga techniques tulad ng Y-method, H-method at Fish method. Meron pa palang mga ganun-ganun, dati akala ko talaga pure na logic lang ang kailangan para makabuo ng cube. Hehe.

At ayun, ilang oras din kami nagkulitan at kahit pano eh naintindihan ko naman ang mga pinagsasasabi n'ya. Hehe. Gumawa pa talaga ko ng listahan ng mga moves na ako at lang ang nakaka-intindi para makabisado ko. Si Sir Paolo naman china-challenge ako, dapat daw sa saturday kaya ko na magbuo ng walang kodigo. Aba sure! (wow yabang!) Thanks kay Michelle sa pagtututor, at thanks kay Sir Pao sa rubik's. Hehe.